Hidden in Violet Mask (COMPLETED)

Chapter 16

Chapter 16 – Sylph

Napanganga ako nang biglang magsink in ang sinabi ni Killian. Ang hari, buhay siya? Eh di ibig sabihin ay magiging ligtas ulit ang Terremoir at makakauwi na akong ligtas sa bayan namin?

Makakasama ko na si Ama?

Mabilis naman siyang lumapit sa akin at tinakpan ang bibig ko.

"Yes. The King is still alive but hell, can you lower down your voice! Tsss." Tumango ako kaya tinanggal na niya ang kamay sa akin.

Pero, ang bango ng kamay niya ah.

Fas! Can you take the damn seriously?!

"Okay. Sorry. Paanong nangyari? I mean diba pinagkalat sa buong Sorcier Monde na pinatay siya?"

Iyon ang alam ng lahat. Namatay ang hari kaya nga inatake ang bayan namin.

Tumango siya at isinandal ang likod sa wooden bench.

"Yeah. But he's still alive." Tumingin ito sa akin ng seryoso. I'm used to looked that way pero bakit ganun? Parang kinakabahan ako sa titig niya?

"I trust you, and I hope you can help us, for the sake of our Kingdom." He said seriously habang titig na titig sa akin. Napatitig ako sa mata niya, ang ganda pala, masyadong berde at nakakaakit...

Umiwas ako ng tingin.

"Okay. Pero di ko alam kung kaya ko." Bulong ko. Pero kung iyon ang dahilan para makauwi ako sa amin, I have to take this thing seriously.

Finding the cure for the King seems impossible but I'll do my best to knows it.

Huminga ako nang malalim at napatingin kay Killian na parang may malalim na iniisip.

"Yung umatake sayo, kilala mo ba sila?" he asked. Umiling agad ako. Di ko sila kilala.

"Hindi, bakit mo naitanong?"

"So I guess the Prince is the target eh." Bulong niya na di ko narinig.

"Anong sabi mo?" Napatingin siya sa akin habang nakakunot ang noo. "Wala."

Natahimik kami ng ilang minuto hanggang sa may naalala ako.

"Nga pala Killian, anong sabi ni Prince Laris sa pagpunta natin dito? Baka magalit yun sa atin." Wika ko sabay tingin sa kanya.

"Huh?" Takang tanong nito.

"Alam ba ng Prinsipe na nandito tayo?"

Kita ko ang gulat sa kanyang reaction na para bang may sinabi akong nakakagulat.

May sinabi ba akong... mali?

"Di mo kilala ang Prinsipe?" Gulat niyang tanong. Umiling ako bilang sagot. "Di ko pa yun nakikita kahit kailan, basta ang alam ko ay tinatawag siyang Prinsipe Laris ng taga sa amin." Sagot ko.

"What! You really don't know him?! Wala kang ideya?"

Napaseryoso ang mukha ko. "Kung alam ko eh di na sana ako nagtanong." Walang emosyon kong sabi at napatingin sa langit. Masyadong mapayapa ang langit ngayon, parang walang nangyayaring masama.

"You're unbelievable. I thought- nevermind."

Okay. Nawala na ako sa mood.

Nabalot kami ng katahimikan sa mga susunod na segundo hanggang sa magsalita siya.

"But... how'd you know about Prince... Laris?" Mahina niyang sabi pero rinig ko naman. Di ko siya tinapunan ng tingin at nakatingala lang ako sa langit. Pinagmamasdan ang mga ulap na gumagalaw galaw ng kaunti.