Sayende Ben #Wattsy2017

Bölüm 2

Multi: Dolunay

Iyi okumalar!

Bercin beni orada bırakıp kantine indi. Dönüp Güneş'e "Efendim Güneş birşeye mi ihtiyacın var." dedim. Başını olumsuz anlamda sağladı. Anlamamıştım. Gercekten ne olduğunu anlamamıştım. Güneş'e dönüp "Birlikte kantine inelim mi?" diye sordum."Hayır"dedi "Seninle konuşmam gereken şeyler var."dedi. Kolumdan tuttu ve beni kendi sırasına oturttu. Karşıma geçti ve soze başladı. "Baban..." dedi. Babam mı? O babamı da nereden tanıyordu. Babam geçen yıl hayatını kaybetmişti. Trafik kazası... "Baban.. Ölmedi Dolunay..." dedi. Nasıl olurdu. Gözümün önünde gömmüşlerdi onu. Birden gozlerim doldu. "Dolunay.. Ağlama." dedi ve beni kolumdan tuttu,kendine çekti ve sarıldı. Ona yaklaşık 2 dakika sarıldıktan sonra ayrıldım ve "Sen babamı nereden tanıyorsun?"dedim. "Anlatacağım ama sözümü kesmeden beni dinlemeni istiyorum."dedi. "Tamam." dedim ve başımı salladım. " Baban trafik kazasında yaralandı ve ona çarpan arabadaki adam benim... BABAMDI.." dedi. Cok şaşırmıştım. Güneş 1 yıl boyunca beklemiş ve 1 yıl sonra karşıma çıkıp bana gerçekleri mi anlatmıştı. "Peki ya babana ne oldu?"diye sordum. "O pislik şimdi cezaevinde cezasını çekiyor." Dedi. Babasından böyle bahsetmesi beni şaşırtmıştı. Kafamı salladım. Ve en kritik soruya gelmişti sıra. "Peki ya babam nerede?" dedim.  "Baban gitti Dolunay. Yurt dışında ona sana onun yaşadığını söyleyeceğimi soyledikten sonra beni tehdit etti. Bütün tehditlerine karşı geldim. Çünkü sen bunu hakediyordun. Sen onun yaşadığını öğrenmeyi hak ediyordun Dolunay." dedi ve bana sıkıca sarıldı. O bana sarıldıktan sonra midemde kelebeklerin uçuştuğunu hissettim. Bana ne oluyordu böyle arkadaş. Güneşten ayrıldım ve ona sordum." Sen babamı en son ne zaman gördün. Ya da numarası ne bilim adresi falan var mı sende?". "Hayır"dedi anında."Bilmiyorum." Bu ani cevabı bana biraz şüpheli gelmişti. Bence Güneş benden birşey saklıyordu. Birden telefonu çaldı,açtı ve kulağına götürdü."Alo. Efendim Kağan." karşıdaki birşeyler dedi ve "Tamam 1 saate ordayım"deyip telefonu kapattı. Sonra bana döndü ve gitmem gerekiyor diyip yanımdan kalktı. O sınıftan çıktıktan sonra olanları düşündüm. Babam ölmemiş yaşıyordu. Ama benden gizleniyor, kaciyordu. Ama neden... Bunların cevabını bir an once öğrenmem gerekiyordu. Sıradan kalktım ve kantine Berçin'in yanına gittim. Bercin beni görünce elindeki telefonu masaya bırakıp "Ne olmuş? Ne söyledi Güneş sana?" diye sordu. Ona olanları anlattım. Babamın ölmediğini.. O da en az benim kadar sasimisri2. Biz böyle konuşmaya dalmışken önümdeki sandalye cekildi ve biri oturdu. O kisiye bakınca çok şaşırdım. Onun burda olmasını beklemiyordum açıkçası...