Wat bij elkaar hoort zal bij elkaar komen

Deel 2

Ken je dat gevoel wanneer je niet weet wat je voelt? Te raar voor woorden.
Ik trok een zwarte broek aan met een Burberry shirt van mn zus. Daar onder droeg ik zwarte Michael Kors schoenen aan. Ik deed wat make up op en ging de deur uit. Ik had echt geen zin om te ontbijten. Wat er gisteren gebeurde staat nog vers op mijn netvlies.
Ik krijg er gewoon rillingen van om er bij na te denken dat ik met mijn neef in bed zou moeten liggen. En dan elke dag.

Ik had geen zin in het openbaar vervoer, of gewoon mensen in het algemeen. Aangezien ik vroeg was ging ik gewoon te voet vandaag. Ik deed oortjes in en zette Sevn alias - Weg van alle stress op.
Het feit dat mijn neef met me wil trouwen boeit me niet. Maar dat mijn vader boos op me is dat ik nee zei maakte me gek.
Ik hoorde een auto toeteren en keek naar de auto. Soufiane zat er in en gebaarde dat ik moest instappen. Alsof hij het van mijn gezicht kon aflezen wist hij dat er me wat dwars zat. "Wat is er met je?"
Ik heb hem verteld over wat er gisteren is gebeurd en we konden er raar genoeg om lachen. Dat is waarom ik van hel hou. Niet om zijn kapot knappe uiterlijk maar om zijn karakter. Hij kan me altijd laten lachen en bij hem voel ik me veilig. Hij speelt geen spelletjes. Hij is ook serieus met me, voordat ik hem kende ging hij uit en zat bijna aan de drank. Hij was bereid voor mij te veranderen.

Hij zette me af voor school. Nee we gaan niet naar dezelfde school. Hij zit in zijn laatste jaar en ik in mijn voorlaatste. "Moet ik je straks komen ophalen wella?" "Nee hoeft niet ik ga wel zelf" "Oke ik kom je dus ophalen. Doei dushi"
Ik lachte nog en liep de aula binnen.
Geweldig hoe iemand je kan laten lachen hoe rot je je ook voelt.
Er was niet veel volk aanwezig dus ging ik alleen aan een tafeltje zitten wachtend op Youssra en Amina.
Ik was zo druk bezig op me tellie dat ik niet eens door had dat iemand tegenover me kwam zitten. "Ewa leyla faka met jou?" Het was Rachid. "Hamdoulilah met jou?" "Goed hamdoulilah, Ben je nog steeds met die Soufiane wella?" Ik knikte want ik had echt geen zin om te praten "Luister hij is niet wie je denkt dat ie is. Hij is een slechte jongen geloof me, je verdiend beter" Zei hij "Vanwaar komt dat opeens, wat doet hij dan?" "Zal je binnenkort zelf wel zien" en hij vertrok. Nu was ik echt nieuwsgierig maar toch Geloofde ik hem niet. Het werd ons gewoon niet gegund tussen mij en Souf. Dat is ook de reden dat ik niet aan iedereen vertel dat ik met hem ben.
De dag ging snel voorbij en ik ging naar buiten waar ik Soufiane al in de verte tegen zijn auto zag leunen. Er is wat aan de hand. Hij parkeert nooit aan het einde van de straat en wacht nooit voor zijn auto. Ik liep naar hem toe en hij zag er ook tering boos uit. Toen hij mij zag balde hij zijn vuisten en zag ik dat hij zich inhield. Hij nam zijn telefoon erbij en begon bijna te roepen "Schaam jij je niet? Dat je jezelf nog durft te vertonen tfoe 3lik." Wtf is er aan de hand "Waar heb jij het over man?" "Doe niet zo schijnheilig, wat is dit dan?" Hij duwde zijn telefoon in mn handen en ik kon mijn ogen gewoon niet geloven. Ik zei je toch? Het word ons niet gegund. Op het scherm stond een naaktfoto dat mij moest voorstellen. "Wollah ik ben dit niet, denk je dat ik zo goedkoop ben dan? Hoe kom je hier zelfs aan" hij kwam dichterbij dat ik er zelfs bang van werd ik nam een stap naar achter maar voelde de muur achter me. Hij was echt maar een paar centimeters verwijderd van me. Hij greep en polsen en begon te roepen "ZEG ME WAT HEB IK VERKEERD GEDAAN DAT JE MET ANDEREN GAAT LOPEN NEUKEN" dit was de druppel klaar "Je gelooft me zelfs niet eh. Dankjewel dat je me zo laag inschat en echt gelooft dat ik dat ben" ik wou weg lopen maar hij hield me tegen. We keken elkaar aan zonder iets te zeggen en hij nam me in zijn armen.

Deze jongen eh zijn moods switchen elke minuut. "hoe verklaar je dit dan?" "Je ziet toch duidelijk dat dit is gefotoshopt. Ik ben geen tering hoer" "Kom ik breng je naar huis" "Nee ik ga zelf naar huis" alweer hield hij me tegen en stapte ik toch de auto in. "Wie heeft je die foto eigenlijk doorgestuurd?" Zei ik. "Van een onbekend nummer. Ik weet niet wie het is maar we komen er wel achter"