Wat bij elkaar hoort zal bij elkaar komen

Deel 5

Pov Leyla
Nog steeds zat ik te huilen. Een onbeschrijfelijk gevoel. Woede en verdriet. Hoe kon hij me dit aan doen? En nog steeds dezelfde vraag. Wie wil ons dit aan doen ? Wie is degene die steeds zit te stoken en wie nam de foto. Wie bewerkte de naaktfotos?

Wie ?

Ik kon niet meer helder na denken en liep naar beneden. Ik begon alles kapot te gooien wat ik voor me vond. Borden, glazen,... noem maar op. Ik zakte door de grond tussen al het glas en begon te huilen. Ik voelde dat ik werd gesneden door het glas en ik bloedde, maar dat kon me niets meer schelen. Ik hield van hem en ik kon niets doen. Simpelweg omdat mensen het ons niet gunnen, en hij gaat er mee in. We waren altijd al een sterk koppel, focuste alleen op elkaar en niemand anders.

Bravo, het is je gelukt. Wie je ook bent die het ons niet gunt. Ik kom erachter kosten wat het kost.

Door al het lawaai wat ik maakte snelde Chaimae naar beneden en trof me huilend aan op de grond. "Awiliee wat is dit allemaal. Leyla ben je gek geworden?" Zei ze terwijl ze me omhoog trok en snel een bezem pakte om al het glas op te ruimen voor dat mama wakker werd en alles zag. "Je zit helemaal onder het glas en het bloed, ga douchen. En dan vertel je me wat er aan de hand is."

Met moeite liep ik naar de douche. Ik kleedde me uit en ging mee met de warme water stralen. Ik dacht voor een seconde alles zijn te vergeten maar toen kwam het weer terug, en begon ik weer te huilen. Tranen, tranen en nog eens tranen. Al de hele dag.

Het is waarschijnlijk niet voorbestemd dat wij samen zijn. Misschien is dat het wel, en is hij niet mijn mekteb. Ik hou zielsveel van hem, en ondanks alles zal ik van hem blijven houden. Maar dit gaat denk ik niets worden.

Ik moet een punt zetten achter mij en Soufiane. Hoeveel pijn het me ook gaat doen.

Was dat wel het juiste? Of spookte het gewoon door je hoofd Leyla?

Ik weet niet hoe ik het ga doen. Maar het moet wel. Ik stapte uit de douche en droogde me af. Ik liep meteen naar mijn kamer en trok een andere pyama aan. Meteen ging ik liggen in mijn bed en probeerde te slapen. Ik kan er niet over praten. Hoe meer ik er aan denk hoe meer pijn het me doet.

Ik hoorde chaimae mijn kamer binnenkomen. Doordat ik in bed lag dacht ze dat ik sliep. Ze sloot de deur zachtjes en ik hoorde haar voetstappen naar haar kamer gaan.

Kon ik maar slapen. Al de gedachten maakte me gek. Door me hem alleen maar met een ander te zien voelde ik een steek van jaloezie.

Uren leken als jaren. Dit was een lange lange nacht. Het was al licht buiten.
Ik weet nog vroeger. Toen ik zo blij werd om als een stoere volwassenen op te blijven tot het licht was.

Was er een kans om terug te gaan naar toen greep ik hem meteen. Geen wonder dat relaties haram zijn. Ze bezorgen je alleen pijn. Bij die gedachte voelde ik me schuldig. Ik heb me gebed de laatste dagen echt verwaarloosd. Net wanneer ik Allah het meest nodig heb. Ik stond op en liep naar de badkamer om de rituele wassing te verichten.

Toen ik in de spiegel keek zag ik een lange snee bij mijn hand. Hij bloedde nog steeds ik pakte het doosje bovenop de kast naast de spiegel en ontmette mijn wond. Ik deed er verband op. Vervolgend deed ik hetzelfde met de rest van mijn lichaam waar wondjes te bekennen waren. Ze waren niet te erg dus verband was niet nodig. Maar mama mag dit niet zien. Ze zal te bezorgd worden. Ik zeg wel dat ik me heb verbrand tijdens het koken.

Ik liep naar mijn kamer en zag dat mijn dekbed en deken onder het bloed zaten.
Was het dan zo erg? Door wat er in mijn hoofd spookte vergat ik de fysieke pijn en kon alleen maar denken aan de mentale pijn.

Ik verschoonde mijn bed en begon daarna met het gebed. De hele "nacht" nou ja vroege ochtend. Zat ik te bidden en dua te verichten om me te vergeven. Zo ging ik de hele tijd uren lang door. Ik was zo lang bezig dat ik Chaimae al hoorde wakker worden om naar werk te gaan. Ik ging weer in bed liggen en deed weer een poging om in slaap te vallen.

Poging mislukt. Mn deur ging open en en hoorde voetstappen naar me toe komen. Ze legde een papiertje op mn nachtkastje. Nog steeds lag ik in dezelfde positie dus dacht ze dat ik sliep. Toen ze vertrok keek ik op mn nachtkastje de en zag een papiertje. "We gaan goed praten als ik terug kom van werk".

Ik had zo veel gehuild deze nacht dat mijn tranen gewoon op waren.