The Depressed Daughter

Chapter 5:

Zouie P.O.V

Naiwan akong natigagal nung umalis si  Kianna,ngumite siya ng pilit at tumulo ang luha,nasasaktan siya sa kaibigan niyang si Kianna,sasabihin niya bang

Nakita niya ang kanyang ina at nakasalubong niya ito sa Mall kanina

F/B:

Papasok ako sa entrance ng mall nang may mahagip ng aking mata ang Babaeng may edad ang lumabas ng sasakyan halatang mayaman ito dahil kasopistikahan suot nito at bagay na bagay sa kanya at ang kulay na itim at kulot ang dulo nun"parang pamilyar siya?"bulong kong sabi sa sarili ,ngunit nanlaki ang mata ko sa aking nakita "Tita Mia!" Sigaw ko sa isipan,masungit na naglalakad ito patungo sa mall,maraming nakatingin dito na nagsisiyuko dahil sa aura nitong sopistikada,parang Hindi siya ang kilala ko noong Tita Mia,dahil nagiba ang aura nito..

Sinundan ko siya ng palihim ngunit natigilan ito at nakita niya ako

Oh no!I was speechless nung lumapit siya at ngumite "Zouie iha hindi mo manlang sinabi sa akin, na kanina mo pa ako sinusunduan" hindi ako makasagot at paano niya nalamang sinusundan siya?

"Kunsabagay nagkita na tayo,pumunta muna tayong kumain at may paguusapan pa tayo"

Pumasok kami sa high class restaurant nitong mall kaya naman nung makaupo kami ay nag order si Tita Mia ng pagkain hindi narin ako nagatubiling magtanong,ngunit halata sa boses ko ang nanginginig,nakakatakot kasi ang aura ni Tita Mia "Tita,ano po ba ang paguusapan natin" nakayuko akong nag tanong ..

"Its about my daughter" mapait siyang ngumite "iniwan ko siya ng 5 years" tumingen ako Kay tita I saw emotions in her eyes sadness,guilt,anger and regret?

I don't know pero feel ko na nagsisisi si Tita Mia kaya naman sumagot ako "tita Hindi ko po alam kung ano po talaga ang rason kung bakit niyo iniwan si Kianna"

"In order to protect my family,iniwan ko sila"

"What do you mean tita?" I curiously asked,Hindi ko maintindihan yong sinabi ni Tita Mia

Tumawa ng mahina si Tita Mia at ngumite "its too complicated iha,but thats the reason kung bakit ko sila iniwan,I'm longing for them for 5 years" tumulo ang luha ni tita,kaya napakagat labi ako,naaawa ako Kay tita,dahil for 5 years na galit kami sa kanya at for all this time I saw sincerity in her eyes," kung alam niyo lang kung gaano galit si Kianna sa inyo"

Ngunit narealize ko na novoice out ko yong sinabi ko,tumulo ang luha niya "Hindi ko siya masisi kung galit siya sa akin,ngunit nandito parin ako para bumawi sa kanya" umiiyak na sabi niya

"I think tita,it will not easy to Kianna,She suffer when you left before"

Napatungo siya sa sinabi ko,yong aura niya kanina na nakakatakot ay biglang nag iba,feeling siya yong tita Mia na kilala ko noon

Nagulat ako ng hinawakan niya ang kamay ko,kaya naman napakurap kurap ako nung pinisil ni Tita Mia ang kamay ko at umiiyak na sinabing "Please help me Zouie,Gusto Kong patawarin ako ng mga anak ko at ang dati Kong asawa,gusto Kong bumawi sa kanila"

END OF F/B:

Hindi ko alam kung paano ko tutulungan si Tita Mia,pero Yong naisip ko na,pagkatapos naming magusap ni Tita Mia noon ay kailangan Kong kausapin si Kianna,at kanina ay kinausap ko si Kianna sa Tingin ko Hindi pa talaga mapapatawad ni kianna ang mama niya,sa totoo lang ako ang nahihirapan sa sitwasyon nila

Kaya ipinikit ko ang mata ko..sumasakit ang ulo ko sa kanilang Magina

Kianna P.O.V

Idinilat ko ang mata ko,pero napangiwi ako dahil sumakit bigla ang ulo ko lala na sa kamay Kong may mga sugat at bandages,huminga ako ng malalim at pinilit na inaalala ang nangyari,Oh shit !ngayon ko lang narealize na may bandages itong kamay ko,hindi kaya nakita ako nila Papa at Carlo,shit!

Shit!siguradong magaalala sila sa akin,bakit ko na naman ginawa ito?nababaliw na talaga ako,siguradong pumasok sila sa kwarto ko kagabi

Nabigla ako ng pumasok si Carlo,na walang emosyon sa mata at may dalang pagkain

Patay,siguradong alam niya

Katahimikan ang yumani sa kwarto,napatingin ako Kay Carlo nang may marinig akong mahihinang hikbi niya,Umiiyak si Carlo..

"C-Carl-"

"M-Mhook!" napatigil ako sa pagsasalita  ng tumingen siya sa akin at may tumutulong luha sa mata niya

Oh God my brothers tears Is my weakness

"Ate,Noon pa ba ginagawa mo iyang pagsusuicide mo?" Napatingin siya sa kawalan at mapait na ngumite

"Pati ba naman i-ikaw,g-gusto mo kami iwanan ni P-papa"napipiyok yong boses,tumulo yong luha ko,at tumungo " Sorry Mhook"napaluha Kong sabi

"Ate ang Dami mong Cut sa pulso mo" umiiyak niyang sabi,Hindi ako umimik at niyakap ko si Mhook,tumingala ito sa akin

"Ate wag mo ako iiwan" at sumubsub sa akin at umiyak at may katagang sinasabi "mama" yon kasi ang naririnig ko

"Sorry Mhook,pinagalala ka ni ate,huwag kang magalala hindi na gagawin to ni ate,hindi ka iiwan at papabayaan ni ate,mahal na mahal kita bunso" nakangiti Kong sabi"niyakap naman ako ng mahigpit ni Mhook"na ikinangiwi ko,natawa naman siya

"Ikaw mhook ah,magkakagirlfriend ka na nga!pababy ka parin!" Pangaasar ko sa kanya

"Tss"narinig Kong sabi niya,aba aba lumalaking suplado to" 15 years old ka na,naghahanap ka pa ng kalinga sa akin hahahaha"natatawa Kong sabi

Hinarap niya naman ako ng naaasar na itsura "Psh,kung hindi lang kita ate,hinayaan na sana kitang namatay diyan"turo niya sa higaan,"ah ganun?bakit parang  mamamatayan ng itsura mo kanina hehehe,may nalalaman ka pang wag mo ako iiwan ate hahaha"

Bugnot bugnot ang itsura nito at umalis sa kwarto ko,napangiti ako,ngunit nabura iyon dahil naalala ko kung paano tawagin ni Carlo si mama parang nangangailangan ang boses nito

Kinamumuhian din ni Carlo si mama,pero hindi ko siya masisisi dahil ako rin,Galit din ako sa kanya,dahil napakawalang kwenta niyang ina

Sampung taong gulang si Mhook noon,nung iniwan niya kami at si Mhook nangangailangan siya ng kalinga Kay mama,wala akong nagawa noon kundi ako ang nagalaga Kay mhook,kahit sa pagpasok nito sa high school ay pinagsasabihan ko ito,ginagabayan ko ito..kahit isa lang akong ate sa kanya

Kahit minsan sa 5 limang taon wala ni  sinuman ang nagbanggit ng pangalan ni mama rito

Dahil para sa amin ay isa na siyang

Patay...

Ayaw naming maalala siya..wala ng umasang babalik pa siya dahil masaya na siya taong mahal niya..

Hindi ko alam pero feeling ko Napilitan lang si mama na makasama kami,at nung may lakas ng loob siyang umalis ay iniwan niya na talaga kami

A/N:

Haaay sobrang hirap magUD haaay super super type maghapon

PS:

-Read-Vote-Comment-

Annyeong ijen ^_^/