Satan's Child 2 : Oblitus

7.Bölüm - " Truth Hurts ."

 

"Ölümü ?" diye fısıldadım çaresizce.Ölü olamazdım.Ölü olsaydım , şuan çürümüş olurdum.

"Ölü olduğunu söylüyorlar," dedi ve duraksadı. "Öldürülmüşsün," 

Şaşkınca ellerimle oynuyordum.Clarie hızlıca kolunu kesti ve kanı bardağa doldurdu.Bardağı yüzüme doğrultttu ve içmemi emretti.İçtim.Yaptıklarını dikkatle izliyordum.Gözlerini kapattı ve başını geriye eğdi.Birkaç dakika daha öyle durduktan sonra hızlıca bana baktı ve hiç kıpırdamadan anlatmaya başladı.Hipnotize olmuş gibiydi.

"Öldürülmüşsün.sevdiğin ve yakın olduğun biri tarafından." dedi ve kusmaya başladı.Kan kusuyordu.Birkaç saniye sonra bende kan kusmaya başladım.Ağzımdan bir yılanın çıktığını görünce gözlerim yuvalarından fırlayacaktı resmen.

Yılan ağzımı terkettiğinde bedenim halsız bir şekilde yatıyordu.Clarie , kulağıma yaklaşıp "Jack," diye fısıldadı ve yere yığıldı.Gözlerini hiç kırpmıyordu.Beni Jack'mi öldürmüştü yani ? O beni önceden de tanıyormuydu ? Hiç takatim kalmadığı için gözlerii kapattım.Gözlerimi kapatmamla beynimde bir flaşın patlaması bir oldu.

"Bulduk !" diye bağırdı esmer , siyah pelerinli genç çocuk.Ben ise yerde kanlar içinde uzanıyordum.Diğer pelerinliler yanıma ulaştıklarında nefretle yüzüme bakıyorlardı.Birisi ise çok farklı bakıyordu.

Ölümle.

Bu Jack'ti.

"Dabria'yı yok etmiş," diye haykırdı esmer çocuk.Jack bana yaklaştığında yüzüne tükürdüm.

"Hainlik ha ? Tam sana göre bir iş Jackson Sky !" duygusuzca bana bakıyordu.Sanki başka biri gibiydi.

"Seni sevmiştim," dedim. "Sana güvenmiştim," dediğimde kafasını kaldırıp diğerlerine baktı.

"Öldürün.Ormanın derinliklerine atın." dedi.Yüzümde süzülen sıcak gözyaşını hissettim.Pelerinlilerden birisi cebinden bıçak çıkarrttı.Diğer ikisi ise beni tuttular.Güldüm.

"Tutmanıza gerek yok , kaçmayacağım." dedim. "Ben zaten ölmüşüm," 

Bıçağı kaldırdı ve yüzlerce kez vücuduma sapladı.Bilincimin yavaşça kapandığını hissettim.. 

Hızlıca gözlerimi açtım.Koşarak lavboya girdim ve tişörtümü sıyırdım.Ölüydüm.Gerçekten ölüydüm.Bıçağın sert darbe izleri karnımda ve göğüslerimdeydi.İçimdeki ağlama hissi beni yiyip bitiriyordu fakat ağlayamıyordum.Olmuyordu.İhanet dışında hiçbi duyguyu hisssetmiyordum artık.Ölmek böyle  birşeymiydi yani.Aynanın kapağını açtım ve makası aldım.Hızlı bir darbeyle karnıma sapladım.

Hiçbirşey hissetmedim.

Yara yavaş yavaş kapandı.Ağlamaya başladım.Çığlık atıyorum.Neden normal insanlar gibi ölmemiştim bende ? Evet , cenazemi görmeyi hep istemişimdir ama ben bir ölüyüm.Herkes benim normal olduğumu sanaacak ama , ah hayır.Üzgünüm ama ben normal değilim.Ve artık intikam sırası bendeydi.

Normallerin hepsi benden korkacak.

Gözyaşları akmayı kesmişlerdi.Hızlıca ayağa kalktım ve yüzümü yıkadım.Lavabodan çıktığımda , Clarie yatağımda oturmuş beni bekliyordu.

"Ne dediğimi hatırlamıyorum ," dedi.

"Önemsiz şeyler," dedim.

"Ölü olduğunu hatırlıyorum," Başımı salladım ve ceketimi aldım.Clarie telaşla "Nereye ?" diye sordu.

"İntikam almaya ," dedim ve sinsice gülümsedim.