When I met you... [Niall Horan Fanfic - Dutch]

001

*BIEPBIEPBIEPBIEP* Ugh.. Maandag.. Ik sloeg een paar keer op mijn wekker zodat dat vreslijke geluid eindelijk is stopte. Ik liep half dood naar de badkamer, ging naar het toilet, en sprong snel onder de douche. De warme stralen van de douche verwarmde mijn koude huid. Ik kan hier wel een uur lang staan, nadenken over van alles en nog wat.. Maar ik moest opschietten, dus ik waste snel mijn haar en lichaam en ging maar onder de heerlijke douche vandaan. Ik droogde me af en trok mijn kleren aan. Pfff, het zou vandaag weer 25 graden worden buiten.. Ik heb geen zin dat iedereen mijn wonden en blauwe plekken ziet die mijn ex vriendje Nick heeft veroorzaakt.. 

*Flashback*

*Hij keek me recht in mijn ogen aan, ik kon de woede in zijn ogen zien. Ik was bang.. Ik lag op de grond in mijn kamer, huilend.. Hij liep naar me toe. ''VIEZE KUTHOER! JE WEET NIET WAT GEDAAN HEBT! HIER GA JE SPIJT VAN KRIJGEN, HET UITMAKEN MET MIJ!'' schreeuwde hij. En hij schopte me een paar keer. ''Ni-nick.. Aljeblieft niet doen. He-het spijt m-me..''  Zei ik zachtjes terwijl hij me aan het schoppen was, en ik steeds kleiner werd. Hij had echt macht over me.. ''ZAL WEL KUTHOER!'' En ik voelde toen dat zijn voeten in mijn buik werden geplaatst.. En niet zo zacht ook. Hij trapte erg hard.. Toen voelde ik een schop tegen mijn hoofd.. Alles werd langzaam zwart.. Het laatste wat ik zag, is dat hij de deur uitliep, scheldend..*

Ugh, weer een flashback. Ik wil dit vergeten.. Nick, hoe hij me mishandelt heeft.. Hij deed in het begin lief, ik dacht dat hij het perfecte vriendje was, een half jaar lang.. Totdat hij mij liet zitten, en ik hem niet meer zo 'perfect' vond. Hij begon te dreigen, en daarom heb ik het uitgemaakt... Het is een heel erg lang verhaal, en ik probeer dit verhaal te vergeten, maar dit gaat maar niet. Ik krijg steeds meer flashbacks, en ik word er gek van.. Ik ben bang.. Wat Nick van plan is... Gelukkig zit hij niet bij mij op school, en zie ik hem niet zo vaak meer. Maar als ik hem zie, ben ik doodsbang... 

Maar nu even terug waarmee ik nu bezig was, ik had me net omgekleed en was nu mijn lunch aan het klaarmaken voor school. Niemand was beneden, zoals gewoonlijk. Mijn vader werkt altijd thuis, sindsdien mijn moeder is overleden een half jaar geleden.. Hij is er kapot van, netzoals mijn zus,broertje en ik. Toen ik me helemaal had klaargemaakt voor school, liep ik nog even naar de slaapkamer van mijn vader. Ik liep zachtjes naar binnen, en daar lag hij zoals gewoonlijk, proberen in slaap te komen, zonder mama.. Het lijkt gelijk zo leeg, sindsdien mijn moeder er niet meer is.. Ik liep naar mijn vader toe, gaf hem een kus op zijn voorhoofd, en zei hem gedag.

*RINGGGGG* De deurbel ging. Daar zul je Emma hebben, mijn enige, echte vriendin. Ik heb wel meer vriendinnen, maar die zijn allemaal fake. Geen echte vriendinnen.. Maar, ik deed de deur open, en daar stond Emma. Ik gaf haar een knuffel en we liepen naar mijn fiets. We stapten beide op onze fiets, en we gingen naar school. We moeten altijd een half uurtje fietsen om op school te komen, dus zo ver is het niet. 

Toen we emaal op school waren, liep ik naar mijn kluisje en stopte wat boeken die ik nu nog niet nodig had in mijn kluisje. Gelukkig  was het bijna zomervakantie, ben ik EIN-DE-LIJK van school af.. Het gaat namelijk niet al te best met school, zoals cijfers, gedrag, blabla.. Sindsdien mijn moeder kanker kreeg, en hier aan overleed.. Alles ging kapot, ik ging helemaal kapot, mijn vader,broertje, en zus, school ging naar beneden.. Maar dat van school maakte me helemaal niks uit. School boeid me niet zo veel..

School ging redelijk snel, ik lette toch niet op bij de lessen, ik luisterde maar gewoon de hele tijd muziek, en ik zat aan allerlei dingen te denken. Toen de laatste bel (om 3 uur) ging, liep ik naar mijn kluisje, boeken weer pakken, en ik ging naar huis. Ik fiets op de terugweg meestal alleen, omdat Emma meestal met haar vriendje mee gaat. Ik zette gewoon mijn muziek op (ik had wel oortjes in) en ik ging fietsen. Ik fietste voor een kwatiertje, totdat ik oppeens *PSSSSSSSSSSSSSS* hoorde.. Fijn.. Dat zal mijn fietsband wel niet zijn, die aan het leeglopen is.. Ugh.. Ik liep naar de stoep toe met mijn fiets, en ging mijn banden even checken, yup, mijn voorband, helemaal leeg.. Nu moet ik lopend naar huis, jippie.. Hoor mijn sarcasme.. Ik moet nu een uur lopen ongeveer.. Nouja, het moet maar. De weg die ik altijd fiets is alleen een fietspad, en als je daar gaat lopen word je omver gereden.. Ja serieus. Dus ik moest een smal, donker, weggetje nemen, want dat was het snelst. Ik liep er heel erg snel doorheen. Ik vond het maar eng. Totdat er oppeens iemand voor me stond.. ''Hallo Emily, lang niet gezien hea, heb je me gemist?'' ik herkende zijn stem gelijk.. Hij liep naar me toe en ik zag ook nog zijn enge gezicht.. Mijn hart bonkte in mijn keel.. Nick. Hij stond recht voor me.. Wat gaat hij nu weer met me doen? Ik ben doodsbang..

- - - - - - - - - - - - - - - - - 

Hoooooii mensen, dit is het eerste deel, wooohooo :) Ik hoop dat het een beetje goed is :3

Comment, Vote, Follow? <3 

x, Nina