When I met you... [Niall Horan Fanfic - Dutch]

002

Mijn hart bonkte als een gek.. ''Ga je nog wat zeggen, vieze kuthoer?!'' zijn stem begon steeds wat bozer te worden. ''Wat wil je van me?'' zei ik bang. Toen voelde ik zijn handen om mijn keel. Ik kreeg bijna geen lucht, en ik ben zo bang.. ''NOG EEN KEER ZO'N TOON EN IK KNIJP JE KEEL ECHT HELEMAAL DICHT VIEZE HOER!'' Ik kneep mijn ogen dicht. Ik durfde niks meer te zeggen, geen beweging te maken. Toen liet hij zijn handen van mijn keel af gaan, en zei: ''Geef die fiets maar even hier..'' ik kon niks anders doen. Anders zal hij me weer in elkaar gaan slaan, en dat wou ik niet. Ik schoof mijn fiets naar voor en hij pakte hem vast. Hij liep even weg, met mijn fiets. Achja die fiets kan me nu toch niet meer zoveel schelen. Ik zag dat hij naar me toe liep, met een.. mes?! Ik werd nu heel erg bang.. Ik kon nu 2 dingen doen. 1- Blijven staan en geen beweging maken, of 2- Hard wegrennen. En ik koos voor 2.. Ik rende, en ik rende. ''HIER BLIJVEN VIEZE KUTHOER!'' hoorde ik achter me. Ik was zo bang, ik bleef maar rennen. Ik was nogsteeds in het steegje aan het rennen, ik keek achterom, en daar rende hij, hij was nog geen 3 meter van mij af. En hij had een mes in zijn hand. Ik rende, huilde en ademde hevig. Ik was doodsbang.. Het steegje leek net eindeloos.. Ik kreeg bijna geen adem, want mijn conditie is ook niet al te best.. Ik zag haast niks.. Ik rende voor mijn leven. Totdat mijn voet tegen een tak aan kwam, of een steen? Ik kon het niet zien, maar ik viel.. Ik viel op de grond. Nu ga ik er echt aan.. Ik kon niks meer doen, maar ik probeerde op te staan, en verder te rennen. Maar mijn enkel is denk ik dubbel gegaan, want het deed super veel pijn. Ik probeerde op te staan, maar voordat ik het wist, was Nick er. Met het mes. ''WIE DENK JE WEL NIET WIE JE BENT?!!!!'' Schreeuwde hij. Ik was buiten adem, en ik huilde nogsteeds. ''EEN KUTHOER, EMILY. JE BENT EEN VIEZE KUT HOER!'' Hij liep naar me toe met zijn mes.. Wat gaat hij nu met me doen? Me steken? Weer in elkaar slaan? 

Ik gaf het op. Ik kon nauwelijks bewegen en hij kwam steeds dichterbij met het mes. ''EMILY, JIJ VERDIEND DIT. JE BENT EEN VIEZE SLET EN DAT ZUL JE VOOR ALTIJD BLIJVEN!'' zei hij. Hij gaf me een schop tegen mijn schenen. Ik beet op mijn lip, want het deed super pijn. Toen, kwam het mes steeds dichterbij. ''N-nee, alsjeblieft niet Nick.. Alsje-alsjeblieft.''  ''Je verdient dit!'' zei hij en hij stak het mes in mijn buik. Ik schreeuwde het uit van de pijn.. Ik schreeuwde, en ik schreeuwde.. Oke, dit was het dan. Mijn leven is vooraltijd.. over.. ''Tot nooit, kut hoer.'' zei Nick. Ik zag nog dat hij met MIJN fiets ervandoor ging.. En ik zat de hele tijd te schreeuwen.. Hier woonde niemand, er was niemand.. Niemand kon mij helpen. Het werd weer zwart voor mijn ogen.. Mijn leven gaat nu ten einde.. Ik ga nu doodbloeden...