Obstacles - Ethan Dolan

Feel Something Chapter 7

Oy ve yorum atmayı sakın unutmayınız iyi okumalar.

Heather Grant'ın peşinden koşarak, gitti ve yine beni takmadı.

Bunun bedelini ödeyecek olursa asla, onun olmasına izin vermezdim.

Eve geldiğim de sabah olmuştu, uykulu gözleri ile beni karşılayan teyzeme bakıp selam vermeden, odama çıktım.

Arkamdan kapıyı tam kapattım sanarken Megan geldi bana değişik, bakışı ile üzerime yürümeye başladı.

Sanki bir şeyler biliyor gibiydi ve, bunu koz kullanıyor gibiydi.

"Ne var, neden geldin Megan!?"

Megan üzerime geldikçe kendimi ondan uzak tutmaya çalıştım, duraksadığın da kahkaha atmaya, başladı.

"Ne var ne oldu?"

Dedim ve ciddi bakmaya başladı, tekrar dan.

"Geç kaldın hem de, baya."

Sıfatıma bakmak istemem ama, bem beyaz olduğunu biliyordum.

"İyi misin sanki, suç işlemiş gibi tedirgin gibisin de."

Tanrı korusun ama kız medyum gibiydi kuzenim olmasa cadı diyecek, gibiydim.

"Her zaman ki, halim Megan saçmalama lütfen şimdi çıkar mısın üzerimi değiştirmek istiyorum."

Megan kapıya doğru gelip tam kolu çevricekken bana tekrar bakıp, tedirgin bakışı ile.

"Neyse boşver Freak gibisin."

Deyip çıkıp gitti oda'dan sanki bir şeyler biliyor da, söylemiyor gibiydi boş verip, yatağıma çıkardığım t-shirti atıp hayatıma devam ettim.

Heather anlatmadığı sürece bunlar aramızda kalacaktı tabii ki, Grant Megan'a anlatmazsa.

Cameron bir şeyler karıştırıyordu çünkü bu saatte eve gelmezdi bunda, bir şeyler vardı ama ne!?

Odama geldiğim de telefona bakmak oldu ilk işim  şarj dan çıkarıp telefonu kurcaladım ilk aramalarda Grant'ın telini gördüm, 77 kere aramıştı 1 mesaj'ı vardı ne önemli bir şey olabilirdi ki? Aramanın sebebi ne bilmiyorum ama,  onunla buluşmam lazımdı.

Grant'a mesaj atıp. "Okuldan sonra seninle bulaşabilir miyim?"

Diye ve beni aradı ama, sesi çok kötü geliyordu onu üzecek ne olabilirdi ki?

"Megan ben okula gelemeyeceğim seninle sonra, konuşalım olur mu?"

Deyip bir kelime ettirmeden suratıma kapattı dün bana alınmış olabilir mi bilmiyorum ama kötü olduğunu, bilmek beni cidden üzmüştü onun evine gitmek istemiyordum çünkü Bailey vardı  ama şimdi aklım da, olacağına gitmek en iyisiydi.

Ben hızla üzerime düzgün bir şeyler geçirip, aşağı hızlı adımlarla ilerledim mutfağa geldiğim de,  annem yemek yapıyordu.

Ona gülümseyip ben, yemek yemeyeceğim okula gitmem gerek seni seviyorum diyerek yanağına öpücük kondurup ev den, çıktım.

Okula gitmediğimi elbette öğrenecekti ama sevdiğime gitmemi öğrenmemesi, daha iyiydi benim için.

Oraya sahilde ki huzurlu evlerine gittiğim de, o günkü olay geliyordu aklıma hala saf gibi sırıtıp, duruyordum. 

Ve kapıya geldiğim de, karşıma Bailey çıkana kadar.

Onu gördüğüm de,  sırıtışımdan çıkıp ona ciddi mal gibi bakan, pozisyonumu koydum.