Obstacles - Ethan Dolan

Lies - Chapter 1.1

Oy ve yorum yapmayı ihmal etmeyiniz size kötü haberim var bu kitap 18.bölüm final olasılığı yüksek iyi okumalar..

Grant'ın kızgın aşırı ses tonu ile, birbirimizden ayrıldık.

Alex denen çocuktan ayrılmamla,  bir beni arabadan alıp kenara çekti.

Bana kızgın asabi tavrı yüzünden neredeyse bana aşık diyecektim ama, galiba Alex'le öpüşmek iğrenç olsa da sanırım Grant'dan kopmama sebep olmuştu.

Şu an  ruh halim kafam bir milyon gibi davranıp orospu gibi konuşup Grant'ı kızdırmaktı.

Ama bana bağırıp durmasını bekledim yapmadı şu an,  bana aşık mı ilgisi var mı bilmiyorum ama gidip Alex'e seslenip beraber gittiler bana bir şey söylemeden bir de.

Üzülmüştüm bilmiyorum sanırım tek kozum olarak kullandığım bu salakça oyun Grant belki de,  bu yüzden benden uzaklaştı.

Diyerek eve girdim kimse yoktu annem yine iş için California'ya, gitmişti Cameron nerde kiminle pek bilgim yoktu.

Üzerimde ne varsa koltuğa bıraktım ve,  doğru odama ilerledim.

Geldiğim de  banyo yapmak için suyu hazırladım küvet dolduğunda üzerimde ki,  kıyafetleri çıkartıp o suyun berraklığına bıraktım.

Hayatım da en tuhaf hislere sahip olan ben olamam değil mi bu dünyada sanırım onu severken bir, başkası ile hele de yakın arkadaşı ile öpüşmem onun için tuhaf değilmiydi ?

Üzerime rahat h&m den aldıklarımı geçirdim biraz acıkmıştım ve, mutfağa ilerledim mutfağa geldiğim de bir garip kıkırdama  sesleri geliyordu Cameron evdeydi ama bu benim için sorun değildi.

Dolaptan mısır gevreği ve süt alıp bir kaseye boşalttım tam oturdum yerken Heather'in cırtlak sesini duydum,  gözlerimin neredeyse kocaman açıldığını hissedebiliyordum.

Heather'in samimi gülüşleri mutfağa kadar geliyordu mutfağa gelen o ses dahada yakınlaştı sanırım ikisi de, buraya geliyordu.

Hiç ses çıkartmadan önümde ki yemeği yedim aslında zerre kadar umrumda değildi ikisi de, ama benim hakkımda Grant ile dedikodu yapması cidden hoş değildi umarım Grant'a söyleyebilme vaktim olur.

Buraya geldiklerinde bana bakıp ikisi de durgunluk oldu suratlarında, benim evim burası Cameron kuzenim olsanda bu ne böyle !?

Ağzım da dolu şaşkın bakışı ile,  şunu söylemiştim.

"Aa siz mi geldiniz. "

Cameron gözlerini devirerek bana bakış atıp Heather'in elinden tutup

"Biz çıkıyoruz."

Dedi biliyorum biraz tuhaf olacak ama ne kadar mal bir, kuzenim var buna şaşırıyorum.

"İyi akşam'a görüşürüz."

Dedim tabii ki biraz sessizlik oldu bende ortam yumuşasın diye kahkaha atarak bana bakıp şaşkın ifade ile onlarda gülerek Heather Cameron ile karşımda ayakta duruyorlardı.

"Peki sonra konuşuruz ben, odama çıkıyorum."

Diyerek ayağa kalkıp tam,  gidecekken Heather'in seslenmesiyle durdum.

"Megan bir dakika, bekleyebilir misin ?"

Diyerek onu salonda bekledim Cameron'a bir şey söyleyip yanıma geldi bana yine okulun ilk günü,  geldiğim gibi bakıyordu ama garip ve tuhaf olan şey bana böyle davranmasıydı.

Onun diyeceği şeyi bekledim ve hala bekledim söyleyeceği şey kesinlikle, onunla ilgiliydi ama tam çıkacakken soğuk eli ile benim kolumdan tuttu.

"Seni dinliyorum Heather."

O soğuk elini kolumdan çekip hızla onu ciddi bakışlarım ile, dikkatlice dinledim.

"Sana söylemem gereken bir çok  şey, olduğunu biliyorum ama en başından anlatmama izin verir misin ?"

Dedi  onun suratın da ki üzgün ifade bile bulamamıştım ama dinlemek istiyordum  Grant'ı kandıracak kadar,  ne kadar küçülmesini istiyordum bir planım vardı.

Kafamı sallayıp onu dinleyeceğimi ifade ettim.

Bana bakıp, etrafa bakıp.

"Grant'ı çok önceden beri Cameron ile aldatıyordum ama ona söyleyemediğim için çok pişmandım sonra sen geldin belki seninle takılır diye düşündüm ama seninle sadece kanka olmak istedi fazla samimi olmak istemedi bende sustum ve, ondan gizli takılmaya devam ettim sonrasını kendin biliyorsun. "

Dedi ve benden bir cevap bekliyordu ama cevabı veremediğimi kendi bile,  biliyordu. 

Sustum biraz sessizlik oldu ve bana bakıp durdu ben ne diyeceğimi düşündüm ama bulamadım ses, kaydını durdurup onunla konuşmayı denedim.

"Peki ona bunları anlatacak mısın? Heather."

Dedim ve bana bakıp elini saçına, getirip durdu.

"Sanırım artık söylenecek söz olmadığını zannediyorum bunun için pek konuşmak istemiyorum. "

"Ama bir gün belki de gerçek aşkını,
bulabilir sende öyle ama emin ol sana karşı bir şeyler hissettiği çok belli."

Dedi ve bana gülümseyip omzumu okşayıp Cameron'un yanına gitti ben, bir şey söyleyemezken o sadece gitti sanırım Grant benden hoşlanıyormuş yada hoşlanmıyor kafamda deli sorular var.

Ama hazırlanıp okula gitme vaktim gelmişti odama çıkıp çantamı alıp telefonu şarj'dan çıkarıp aşağı inerek,  kurcaladım bir mesaj ile sarsılmam bir oldu.

                  Pm; 01.01

Grant; Hey selam dün olanlar için çok üzgünüm nasılsın ?

                    Pm; 02.11

Grant; Biliyorum bana kızgınsın ama, senin iyiliğini düşündüm sonuçta arkadaşımın kuzenisin.

                  Pm; 06.44

Grant; Çok özür dilerim öyle yazmak istememiştim ve hala yazıyorum ama,  sana karşı kendimi ala koyamıyorum.

               Pm; 07.07

Grant; Seninle konuşunca çok mutlu oluyorum  bana ne olur cevap ver, Megan seni kırdıysam çok özür dilerim.

           Pm; 07.59

Grant; Mesajımı görmüyorsun biliyorum ama en başından beri sana olan düşüncelerim cidden salakça gibi his diye, sanıyordum ama seni düşünmeden edemiyorum Megan.

              Pm; 08.00

Grant; Evine geliyorum umarım, benden nefret etmezsin.

Bu mesajlar neydi böyle aman Tanrım ne oldu da bu kadar her şey, değişebilir o gün sadece Alex'le öpüşmüştüm ama sanırım Grant'ın arkadaşı ile dikkatini dağıtmam çok tuhaf değil mi ?

Telefondaydı hala gözüm ve en sonda yazan mesajı tam okurken kapı çalmıştı ben kafamı telefondan, kaldırmamla bir kapıyı Cameron açmıştı.

Ve yine dengem sarsılıp yere yine düşecekken yine o sıcak bedeni ile,  beni kavrayan el hissettim.

Uuu tövbe haşa 😎