AŞK YEMİNİ

Zor

ÇOOK UZUN ZAMANDIR YAZMIYORUM. ARTIK ÇOK AKSATMADAN YAZMAYA ÇALIŞACAĞIM. KEYİFLİ OKUMALAR :) VOTE VE YORUMLARINIZI BEKLİYORUM :))

    Sabah ilk ben kalktım. Gwen'in yanına gidip uyandırdım. Sesimizi duyan Leo'da uyanmıştı. Bugün oldukça zorlu bir gün olacaktı sonuçta annemin pek hoşnut olmadığı durumdu. Artık Leo'dan ayrılmayacaktım. Her şeyi unutmuş olsamda, hatırlamasam da artık yeni bir sayfa açacaktım.

*****

    Annem bizi gördüğüne sevindi diyemem ama yine de sarıldı.

"Kararına saygı duyuyorum Paige. Ne de olsa bu önceden de verdiğin bir karardı."

"Buna sevindim anne. Babam ne zaman gelecek ?"

"Henüz belli değil. Bir şey mi oldu? Neden bu kadar merak ediyorsun?"

"Evet anne aslında oldu. Biz neden küstük anne?"  Birden sorunca annem şaşırmıştı. Ne diyeceğini bilemedi.

"Bak Paige bunu bu kadar sorgulama artık. Zamanı geldiğinde öğrenirsin. Belki öğrenmezsin de hatırlarsın."

"Anne! Hatırlamak istemiyorum duymak, bir an önce öğrenmek istiyorum. Hem belki hafızam yerine gelmeyecek. Belki bir daha hiç bir şey hatırlayamacağım. Bana neden yardımcı olmuyorsun? Beni kıracak ne yaptınız? Babam kaçıyor. Gwen ve Leo susuyor. Sen sorgulama diyorsun. Ben hafızamın gelmesini mi beklemeliyim? Bunu mu yapmalıyım? "  Gözlerimden yaşlar süzülmüştü. Leo yanıma geldi ve sakinleştirmek için sarıldı kulağıma şunları fısıldadı."

"Baban gelince her şeyi öğreneceksin. Sakin ol. Her şeyi anlattıracağım. "  Sakinleşmeye çalışsada bir an önce öğrenmek istiyordum. Leo'nun yanına yaklaşıp

"Gidelim Leo. Daha fazla duramam." Anneme döndüm ve

"Babam gelince her şeyi öğrenmeye geleceğim anne. Kendine iyi bak."  dedim sinirli bir şekilde. Leo ile dışarı çıktık. Leo beni bir kafeye götürdü. Unutturup sakinleştimeye çalışıyordu. Fakat bir türlü aklımdan çıkmıyordu.-

"Leo. Neden sen şimdi söylemiyorsun ?"

"Paige bunu benden duymanı istemiyorum. Bunu babandan duymalısın."

"Babam bana ne yapmış olabilir ki? Sadece beni etkileyen bir olay mı?"

"Aslında başta annelerde babana tepkililerdi fakat sonradan bir şey demediler."

   Aklım gittikçe karışıyordu. Ne olduğunu öğrenemedikçe adeta deliye dönüyordum. Çıldırmıştım. Sabırla babamın gelmesini beklemeliydim. Ama sabırlı davranamıyordum. Ne yapmıştı. Aklımdan hiç çıkmıyordu. Hafızamı kaybetmem şu an işlerine gelsede ben her şeyi öğrenecektim. Gerekirse Leo'ya söylettirecektim. Babamın söylemesinin doğru olduğu gerçeğini yıkacaktım. Eminim babam benden bir süre daha kaçacaktır. Bu süre içinde sabırla beklemem gerekecekse yapacağım.

"Eve gidelim mi? Yeterince yoruldum."

"Pekala sen bilirsin."

    Kafeden çıktık. Eve gidene kadar tek kelime etmedim. Leo'ya da tepkiliydim. Eve girince odama çıktım ve derin bir uykuya daldım. Her şeyden bir an için uzaklaşmak iyi gelecekti.

*****

Sabah uyandığımda Leo'nun işe gitmek için hazırlandığını gördüm.

"Çıkıyor musun?"

"Evet. İstersen yanında kalabilirim. Sıkılır mısın?"

"Aslındaa bende seninle gelip stüdyoyu görmek istiyorum. Sanırım buna hazırım."

"Ciddi misin? Bekliyorum seni hazırlan hadi."  Leo çok mutlu olmuşa benziyordu. Hemen hazırlandım. Birlikte çıktık. Stüdyoya doğru gittik.Leo kapıyı açtı. Heyecanlanmıştım. Eserlerim buradaymış. Onları görmek için sabırsızlanıyordum.İçeriye bir adım attım. Etrafımı dikkatlice en ince ayrıntısına kadar inceliyordum. Leo'nun eserlerim olduğunu söylediği garip heykellere yaklaştım. Gözlerimi büyüterek sordum.

"Bunları ben mi yaptım?"

"Evet. Başarılı bir heykeltraş olduğunu söylemiştim. Denemek ister misin yeniden?"

"Ben.. ben buna pek hazır olduğumu sanmıyorum." Yaptığım iş ve olmak istediğim yer çok farklıydı şu an için. Ben neden böyle bir seçim yapmıştım ki? Leo'ya döndüm.

"Sanırım eve gitmek istiyorum. Bu kadarı yeterli."

"Beğenmedin mi burayı? Bak Paige deneyebilirsin."

"Leo eve gitmek istiyorum."  Bu gördüklerim biraz ağır gelmişti. Yaşantımdan memnun değildim.-

"Paige sen başarılı bir heykeltraşsın."

"EVE GİTMEK İSTİYORUM!" diye birden bağırınca Leo şaşkın bakışlar attı. Hızla kapıdan çıktım.Neden böyle bir şey seçtim diye kendimi sorguluyordum. Ben hukuk okumak istiyordum. Neden kararım bu kadar değişmişti? Yaşadıklarımı geçmişimle bağlamaya çalışıyordum fakat çözemiyordum. Hep bir şeyler eksikti. Kendimi yorgun hissediyordum... Her şey çok zordu. Her şey !