AŞK YEMİNİ

Hatırlanamayanlar

    Neşemi gören herkes mutluyum sanıyor. Ben onların bu düşüncelerinede gülüyorum. Ailemden ayrılalı 7 yıl oldu. Evliliğimin 2. yılında ise geçirdiğim talihsiz kaza hafızamı kaybetmeme neden oldu. Ne kadar tuhaftırki maalesef hayatımın en güzel zamanlarını yani evliliğime dair hiçbir şey hatırlamıyorum. Ailemle neden görüşmediğimide. Sadece ailemi, küçüklüğümü ve hukuk fakültesine girmek istediğimi hatırlıyorum.

   Adım Paige. Geçirdiğim kaza sonucu evliliğimi ve ailemle konuşmama nedenimi unuttuğumu söylemiştim. Kazadan sonra gözlerimi açtığım ilk gün hastanedeydim. Bir yanımda annem ve babam bir yanımda eşim Leo. Tabii ben onun eşim olduğunu artık bilmiyorum. Hatta onu tanımıyorum.

    Doktor bir şeyleri hatırlamam için hayatıma dönmem gerektiğini söyledi. Annemlerin yanında olsam bir şeyler hatırlayacağımı sanmıyorum. Çünkü onlara dair hatırlamadığım tek şey küslük anımız. Annemlerin hafızamın yerine gelmesini istediğinide pek sanmam. Çünkü onlardan tekrar kopacağım kadar büyük bir olay olmalıki onları terk etmişim. Leo'nun yanında kalırsam bir şeyler hatırlar mıyım ? Olabilir. Çünkü onunla yaşadığım her şeyi bana ancak o hatırlatabilir. Bir seçim yapmalıyım. Ve ne kadar doğru olacağını bilmiyorum. Onların yüzlerine baktığımda tabiiki hepsi ısrarcı bir şekilde kendisiyle gelmemi istiyor. Annem yalvarıyor. Leo çaresiz görünsede yılmayan bakışlar atıyor.                

    Az sonra içeri doktor girdi. Bir iki saate son kontrollerimin yapılacağını ve sonrada evime dönebileceğimi söyledi. Ben hala düşünüyordum. Annemlerin  yanında kalmak istiyor gibiydim. Çünkü Leo adında olduğunu hatta eşim olduğunu söyleyen bu adamla nereye gidecektim. Leo bana birbirimizi çok severek evlendiğimizi ve o evde harika anılarımızın olduğunu söylemişti. Fakat tanımadığım bir adamla hatırlayamadığım bir yaşama dönmek için cesaretim henüz yoktu. Olması içinse güçlü bir neden olmalıydı. Leo içeri girdi. Bana uzun uzun baktıktan sonra yanıma yaklaşıp kulağıma sessizce fısıldadı. "Bir karar vermen gerekiyor ve hafızanın yerine gelmesi için benim yanımda kalmalısın Paige. Benim sana ihtiyacım var. Hafızanı geri getireceğiz. Bunu birlikte başaracağız" dedi. Gerçekten oda çok çaresizdi. Ona yaklaşarak "Eski günleri hatırlamak isteyip istemediğimi bilmiyorum. Güzel günler mi geçirdim yoksa hayatımın kötü anlarını o evde mi yaşadım bilmiyorum. Bana güzel anılar geçirdiğimizi kanıtlayabilir misin Leo ? " dememle Leo'nun odadan koşarcasına ayrılması bir oldu. Bir delili mi vardı? Yarım saat kadar sonra annem ve babam yanıma geldiler. Onlarla konuşurken doktorum son kontroller için içeri girdi. Benimle biraz ilgilendikten sonra anneme dönerek "Paige eve gitmeye hazır" dedi. Annemle birlikte hazırlandıktan sonra çıkmak için kapıya yaklaştık. Doktorum bana son kez hatırlatma yaparak "Ben söyleyene kadar araba kullanmak yok" dedi. O sırada içeri Leo girdi. Geleceğini tahmin etmemiştim. Yanıma yaklaşarak "İşe yarayacağını düşündüm" diyerek bana sesimi dinlettirdi. Dikkatle dinledim. Leo "sonradan dinleyince pek bir şey ifade etmiyor galiba" dedi. Biraz durup düşündükten sonra cevapladım. "Deneyebilirim sanki" 

    Elbette bu karara annemler sevinmedi fakat Leo çok mutluydu. Arabaya bindik ve evimize doğru gitmeye başladık.

"THE VOW" FİLMİNDEN ESİNLENEREK YAZDIM. ŞİMDİLİK HER ŞEY AYNI FAKAT İLERLEYEN ZAMANLARDA OLAYLARI EKLEYİP DEĞİŞTİRMEYİ DÜŞÜNÜYORUM. UMARIM BEĞENİRSİNİZ ;))