Siedząc dzisiaj na swoim tarasie, trzymając kubek ciepłego kakao w jednej ręce i kota w drugiej raz po raz zdawałam sobie jedno pytanie.
Dlaczego ludzie nie doceniają tego co mają?
Jeżeli przeczytałeś moje wcześniejsze wypociny - jeżeli tak to szczerze Ci tego gratuluję - i Twój mózg jest troszkę większy od orzeszka to pewnie zauważyłeś ze nie miałam w życiu za łatwo.
17 lat życia w biegu.
W biegu za miłością, przyjaciółmi, ocenami. Za tym, żeby być doskonałym. Częściej nie dla siebie, a innych.
Nawet nie zauważalam kiedy mijał kolejny dzień, kolejny zachód słońca, na który nie miałam czasu.
Bieg za doskonałością przysłonił mi wszystko. Pokazywał w negatywnym świetle, każda rzecz która miałam, każdą osobę, która mnie otaczała. Bo przecież nie była doskonała, tak jak tego pragnęłam.
W momencie, kiedy człowiek nie wie czy jutro nastąpi wszystko się wyostrza.
To tak jakbyś miał nie wykrytą wadę wzroku i nagle ktoś założył Ci na nos okulary korekcyjne.
Nie pozwól, by niedoskonałość tego świata zdjęła Ci te okulary z nosa.
Śmiej się kiedy coś Cię bawi, płacz kiedy smuci. Tańcz kiedy chcesz i śpiewać kiedy masz na to ochotę!
Żyj
Bo nie wiesz kiedy przyjdzie pożegnać Ci się ze wszystkim co masz.
Nie czekaj do Nowego Roku, do jakiejś tragedii, czy az grom spadnie z jasnego nieba.
Aż schudniesz, aż znajdziesz prace, aż skończysz szkole,
"aż,aż,aż"
Powtórzę, żeby Ci się dobrze utrwalilo
Zacznij żyć, teraz.
Podaj dłoń staruszce
Zaproś kogoś na kawę
Pobiegaj
Zapisz się na kurs językowy
Napisz do starej znajomej
Uśmiechnij się do przypadkowych ludzi
Proszę Cię.
Ż Y J.
Żyj całym sobą, a nie tylko częścią.
