•K - BÖLÜM 1•

89 32 3
                                    

Can sıkıntısından patlayacaktım sanırım. Ya da düşünmekten..

Ben, gayet normal, güzel bir hayatım olsun isterken neden bir türlü mutlu olamıyordum?

Tam her şey yolunda giderken. Ben, beyaz atlı prensimi bulmuşken..

Ben, Arya Taşkın. Çok önceden mutlu olan, hayatı gayet normâl ve güzel geçen, salaklık yapmaktan hiç çekinmeyen, istediği gibi yaşayan birisiyken, nasıl depresyona çok sık giren, çok sık bayılmaya başlayan o üzgün kız oldum?

Önce annem babam ayrıldı. Ki ben onların mutlu bir evlilikleri olduğunu sanıyordum...

Sonra beyaz atlı prensimi buldum. Ve çok sürmedi, kaybettim.

Hayatım 17 yaşımdan sonra tamamen allak bullak olmuştu. Tabii ki böyle olmasını hiç kimse  istemez ama hayat belli bir yaştan sonra ne olduğunu sen anlayamadan tüm düzeni değiştiriyor. Ve senden beklenen ise : "Nasıl yapacağın önemli değil. Buna alışmak zorundasın. Alışamazsan, sen de çoğu kişi gibi kaybedersin."

Bu kadardı işte.

Tüm düzenini bir anda değiştirebilecek olan lanet bir kader, ve buna alışmak zorunda olduğun bir hayat.

Ben bunların üstesinden gelmiştim ki zaten. Sorun bu değildi. Asıl sorun bu hayata alışmama yardımcı olan ve şuan yanımda olmayan o, 4 harfli mükemmel varlıktı.

Ben ona her ne kadar hak etmediklerini yaşatsam da, ona tokat atsam da, kırsam da ; o, ben birisinin canını aldığımı düşündüğüm zaman beni toparladı, benim alerjim yüzünden, yüzüm iltihaplardan görünemeyecek haldeyken, ben bile aynaya bakmaya korksam da o, bana bakıp gülümseyip : "Her insanda olabilecek şeyler bunlar. Seni alerjin bile daha çok sevdiriyor bana. Bu kadar tiksinip ağlamaktan ziyade, onlara alışıp, onları sevmeye denesen? Hem gör bak daha kolay olacak," diyip benden iğrenmeden uzun bir süre beni öpebilen tek kişi.

O, benim beyaz atlı prensim.

O, benim hayatımda 'yıkım' olarak tanımladığım şeylerin aslında 'yapım' olduğunu gösteren kişi.

O, benim ilk ve son gerçek aşkım.

O, beni hayata tutunduran, yaşamayı sevdiren kişi.

Ve, en acısı da şu ki...

O, beni terk edip giden, beni bu dünyadaki her şeye karşı yalnız bırakan kişi.







^-^ Daha ilk kitap yazmaya çalışmam, çok heyecanlıyım :) umarım güzel bir şeyler yapabilirim! İyi iftarlaaaar ^-^ ❤️ şimdiden okuyanları çok çok öpüyorum 😘


Ulaşmak isterseniz : instagram edaarya

Kebelek Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin