Ayakkabılarımızı giydikten sonra kapıyı kapatıp evden ayrıldık. Dün gece biraz garipti ve bu.. aslında iyi hissettirmişti.
Tabi uyumadan önce olan şeyi hatırlamak dahi istemiyordum.
Elini elime kenetledikten sonra burnunu saçlarımın arasında gezdirdi.
"Çok güzel kokuyorsun bebeğim." Diyerek fısıldadı. Çok utanmıştım. Daha düne kadar o beni asla sevmez diye kendi kendimi üzüyordum. Ama şimdi.. o yanımda ve ben kendimi melek gibi hissediyorum.
"Eğer bir gün elimi bırakırsan.." derken birden sözümü kesti ve kesin bir şekilde konuştu.
"Öyle bir şey olmayacak Cho! Bizim ellerimiz hiç bir zaman ayrılmayacak!" Gülümseyerek ona baktım. Beni sevdiğinden emin olabiliyordum.
"Peki ya sen.. sen benim elimi bir gün bırakır mısın?"
"Asla!" Diye çıkıştım. Asla onu bırakmazdım. Bu zaman kadar bırakmadığım gibi..
