Timber

Chapter 9

  .
Maliwanag sa labas ng bahay dahil sa iwanag ng buwan.
.
Kahit sa anino ni justine kita ang nais niyang gawin.
.
Hawak hwak niya ang puluhan ng kanyan espada ano mang sandali ay handa niya itong bunutin
.
Para kitilin ang buhay ni Timber
.
"Sino kaba?" Pasigaw na sabi ni Alfred
.
"Bakit basta basta ka nalang papasok at maninira pa ng gamit" dag dag nito
Habang takot na kinukulbit siya ni Timber
.
Panay ang iwas niya sa kulbit bi Timber
.
"Tumahimik ka hindi ikaw ang sadya ko" sagot ni justine sabay bunot ng espada.
.
"Si siya ang kasama ni tiyo Ramon" sagot ni timber
.
Si Sarah ay sumusod papunta sa likuran ng dalawa.
.
"Ha babakit gusto ka niyang patayin" sagot ni Alfred.
.
"Ewan ko" sagot ni timber
.
"Hoy baka hindi mo kilala ang sinusugod mo"
.
"Anak siya ng Dating pinuno ng mga hunter " palabang sambit ni Alfred
.
Mas lalong nagalit si Justine
"Walang siyang anak na halimaw" sagot nito sabay sugod sa tatlo.
.
Mabilis na kumilos si Alfred
At kasama niya Sarah na imiwas
.
Si Timber naman ay yumuko lang at iniharang ang kanyang mga braso.
..
.
Piakiramdaman ni alfred ang pang yayari.
.
Ilang segundo ng katahimikan
.
Na parang ang tagal.
.
Dahan dahang iminulat ni Timber ang kanyanyang mga mata.
.
Nakita ni Timber si Ramon na nakaharang sa harapan niya.
.
"Pasensiya na Marta ito lang ang tanging maitutulong ko sa anak mo"
Mga salitang narinig ni Timber sa kanyang tiyo.
.
Kukat na kulat si Justine sa kanyang nagawa.
. Hindi niya namalayan ang pag pasok ni Ramon mula sa gilid ng bintana.
.
Naiisip niya kung nandito siya malamang nasa malapit lang kanilang pinuno at nalaman ang kanyang plano.
.
.
Siguradong mapaparusahan siya sa pag saway. Tumalikod ito pa lubayan na sana sina timber nang nag bago ang isip nito
.
.
"Nandito na ito mapaparusahan din ako" sabi ni justine sa sarili.
.
"Mabuti pang tapusin ko na ang nasimulan ko" humarao ito kay justine at mahigpit na hinawaka ang kanyang espada.
.
Nanlaki ang kanyang mga mata ng makita niya si Timber
.
Galit na galit
.
Nanlilisik ang mapupulang mga mata
.
Napuno ng balahibo ang kanyang mukha
.
Lumaki ang mga teynga
.
At mas pinakakatakutan niya
.
Ang matatalas ng pangil nito at matitilos na kuko.
.
Pina mahayan ng daga ang dib dib ni justine
.
Sa takoy nabitawan niya ang kanyang espada
.
Hindi na siya makapag isip ng maayos
.
Kusang gumalaw nalng ang mga paa niya at tumakbo palabas ng bahay
.
.
Subalit sinabol siya ni timber
.
Hanggang sa maabutan niya ito at mapatay.
.
Gulat na gulat ang dalawa sa pag babago ni Timber
.
Si Sarah halos hindi makapag salita.
.
Mamaya maya muling pumasok ng bahay si Timber
.
Nag balik na ito sa dati
.
Nakahubad
.
Duguan ang bibig
.
At ang buong katawan
.
Para siyang muling nawalan ng pag asa
.
Pinagmamasdan lang siya ng dalawa na nangangambang lumapiy kay Timber
.
.
Nilapitan niya ang kanyang tiyo at binuhat
.
Dinala niya ito palabas
.
Tunayo narin ang dalawa at lumabas na rin ng bahay.
.
Nag si datingan na ang nga hunter kasama ang kanilang pinuno.
.
Nakita niya Timber buhat buhat si ramon
.
At justine
.
Nakahilata
.
Wala nang buhay.
.
"Anong nang yari" sabi ng pinuno ng mga hunter
.
Walang sa kanila ang nagawang mag salita.
.
.
Binasag ni Timber ang katahimikan ng sabihin niyang
"Pinuno"
.
"Maari niyo ba akong isali sa inyo"
.
"Nais kung malaman kung nagkakaganito ang buhay ko"
.
Muling tumulo ang luha ni Timber sa pag kakataong iyon
.
Ngunit
.
Walang Emosyon kang makikita