Hope...||CHANBAEK||

Hope...~7

....ခလြမ္​း.....

"အ.."

"Bae..!!"

အသံသံုးသံက​ေ႐ွ႕ဆင္​့​ေနာက္​ဆင္​့ပါပဲ...

ပူ​ေနတဲ့ဟင္​းခ်ိဳကို ပန္​းကန္​လံုးထည့္​ဖို႔အခပ္​မွာ ပန္​းကန္​လံုးရဲ႕အပူဒဏ္​ကိုသူ႔လက္​ကမခံႏိုင္​လို႔လႊတ္​
ခ်မိကာမွ ပ်ံ့က်ဲသြား​ေသာဟင္​းခ်ိဳ​ေတြက အိမ္​​ေပၚစီး Slipper သူ႔​ေျခခံု​ေပၚ​ေတြမွာ....

"မလာပါနဲ႔ Yeol..."

ကြဲ​ေၾက​ေန​ေသာ ပန္​းကန္​လံုးအစ​ေတြသည္​လည္​း
ပတ္​ပတ္​လည္​မွာ...ဒါ​ေၾကာင္​့ က်​ေတာ္​့ကိုသူ႔
နားမလာဖို႔တားျမစ္​​ေနတာ...

ျဖဴဆြတ္​ဆြတ္​​ေျခခံု​​ေလးသည္​ ပူ​ေလာင္​မႈ​ေၾကာင္​
နီျမလာေတာ့ က်​ေတာ္​ဘယ္​လိုလုပ္​ၾကည္​့ရက္​မွာလဲ​ေလ...

ဖန္​ကြဲစ အစိတ္​စိတ္​အမႊာမႊာ တို႔ကို​ေ႐ွာင္​လႊားကာ

သူ႔တားျမစ္​သံကိုျငင္​းဆန္​ရင္​းသူ႔​ေဘးနား ကို​ေရာက္​ငင္​ခိုက္​...​ေခြၽးစ​ေလး​ဆို႔​ေန​ေသာနဖူးစပ္​
​နားမွ ဆံစ​ေလး​ေတြ​ေတာင္​ စိုစြတ္​​ေနတာပဲ...

မ်က္​ႏွာ​ေလးက ပူ​ေလာင္​မႈ​ေၾကာင္​့႐ွံုတြ​ေနပီး
သူ႔​ေႁခခံု​ေလးကိုသူငုပ္​ၾကည္​့လို႔...

မလႈပ္​မယွက္​ျဖစ္​​ေနတဲ့ သူ႔ကိုယ္​လံုး​ေလးကို​ေဆြ႔ကနဲ​ေပြ႔လိုက္​​ေတာ့ ​ေယာင္​​ေယာင္​ယမ္​းယမ္​း
က်ေတာ့္လည္တိုင္ကိုသြယ္ဖက္လာေသာ
လက္ေခ်ာင္းေလးႏွစ္​ဖက္​....

"အရမ္​းပူသြားလား..."

စိုးရိမ္​သည္​းစြာ​ေမးလိုက္​မိ​ေသာ္​လည္​း...

"ဟင္​့အင္​း...Yeol ah..က်​ေတာ္​့ကိုျမန္​ျမန္​ျပန္​
ခ်​ေပးပါ.."

စိုးထိတ္​​ေန​ေသာမ်က္ဝန္​းလဲ့လဲ့တို႔ကို ညိဳ​ေမွာင္​ပီး
မ်က္​​ေမွာင္​ၾကဳတ္​​ေအာင္​ ခ်က္​ခ်င္​းသူလုပ္​ႏိုင္​တယ္​

"Wae?"

သူ႔မ်က္​လံုးဖရံု​ေစ့​ေလာက္​​ေလးကို ဟို​ေဝ့ၾကည္​့
ဒီ​ေဝ့ၾကည္​့ရင္​း

"ျမန္​ျမန္​သာခ်​ေပးပါလို႔ဆို..."ဟု ​ေဆာင္​့​​ေဆာင္​့​ဆိုလာသည္​...