-17 Eylül 2014
Park Jimin bugün oldukça neşeliydi,
önceki dersimize göre en azından.
Sürekli sevimli bir şekilde gülüp durdu fakat aptal bir insan bile bu gülüşlerin sahte olduğunu anlayabilirdi.
Beli etmedim, inanmış gibi yaptım ve tüm ders bana soru çözdürmesine izin verdim.
Aklım derste değildi, (sınavda ne yapacağımı bilmiyorum, sanırım kazanamayacağım) o da bunun farkında gibiydi sanırım.
Daha sonra bir buçuk saatlik dersimiz sona erdi ve bana sevimli bir sarılma bahşedip, eşyalarını toplayıp gitti.
Ve ben düşüncelerim sayesinde sabaha kadar uyuyamadım.
ve bir not: Park Jimin bugün de beni ağlatacak kadar güzeldi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
you are my pain | yoonmin
Short Story"Gençliğini arkasında bırakacak kadar çok sevmişti beni."
