-28 Eylül 2014
Park Jimin 1 haftadır derse gelmiyor.
Neler olduğu konusunda oldukça endişeliyim.
Telefonlarımı da açmadı hatta telefonu kapalıydı.
Gerçekten, neler oluyor?
Ama kalbimde ağrı hissediyorum,
üzülüyor,
çok üzülüyor hemde.
Hissediyorum.
Çaresiz,
bir şey yüzünden çaresiz hissediyor.
Ve ben (her zaman olduğu gibi) yardım edemiyorum.
Kafayı yiyeceğim sırdaşım.
Böyle olmuyor, onsuz yapamıyorum ben.
Onun bebeksi yüzünü görmeden yapamıyorum.
Ben galiba,
onsuz yaşayamıyorum.
**
O olmadan olmuyor.
O'nun gülüşleri olmadan,
O'nun tiz sesi olmadan,
O'nun gözleri -bakışları- olmadan,
Yapamıyorum.
Bu dersler bitince ne yapacağım hiçbir fikrim yok fakat
yaşıyor olmayacağım bir gerçek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
you are my pain | yoonmin
Cerita Pendek"Gençliğini arkasında bırakacak kadar çok sevmişti beni."
