you are my pain | yoonmin

21 Eylül 2014

-21 Eylül 2014

Bugün dersi ekti. Birinin yanına gitmesi gerekiyormuş. Bir şey de okumadı bana, hiç gözlerini gözlerime değdirmedi de.

Hüzün akıyordu bugün yüzünden.
Gözleri yorulmuş gibi bakıyordu etrafa.
Sürekli dudaklarını dişliyordu -ki Bay Park sadece stresli ve çaresizken yapar bunu-

Ne kadar ısrar etsem de söylemedi.

Bende merakım ve hüznüm -hiç ayrılmıyor ki benden- ile baş başa kaldım.

*

Ona böylesine yakınken,
bu derece uzak olmak beni çok yoruyor.

Başkası için atan kalbini bilmek,
Başkası için gülümseyen gözlerini görmek
ne kadar acı verici tahmin edebiliyor musun sırdaşım?

Onun için sadece bir öğrenciden ibaret olmak ne kadar berbat bir şey biliyor musun?