Masterpiece [zm]

21.

Amelia.

Καθόμασταν στο σαλόνι και για άλλη μια φορά πίναμε κρασί. Αυτή η εικόνα μου ήταν αρκετά γνώριμη μα δε με πείραζε καθόλου -ίσα ίσα. Μου θύμιζε μερικές από τις ωραίες μας στιγμές μαζί, λίγο πριν κάνω δηλαδή κάτι και τα χαλάσω όλα.

"Άρα θα μείνεις εδώ δύο βδομάδες;" ρώτησα το αυτονόητο, αλλά δεν ήθελα να μπούμε έτσι ωμά στο θέμα μας.

"Αν τόσος καιρός μένει μέχρι και τον διαγωνισμό, τότε ναι."

"Γιατί; Ποιος ο λόγος;"

"Το αποφασίσαμε από κοινού με τη Loreen. Είναι καλύτερο και για τους δυο μας να μείνουμε χώρια αυτό το διάστημα, διότι εκείνη έχει πολλή δουλειά και γω από την άλλη δεν έχω," είπε γελώντας ειρωνικά. "Και επειδή εγώ έχω γκρίνια και εκείνη δε μπορεί να την ακούσει, προτιμήσαμε να καταλήξουμε έτσι. Καλύτερα. Θα έχω την ευκαιρία να μείνω επιτέλους μόνος μου εδώ μετά από χρόνια."

"Χαίρομαι. Που σου αρέσει η ιδέα του να μείνεις μόνος σου, εννοώ."

"Ναι, και γω χαίρομαι. Γι' αυτό και τα τόσα ψώνια που είδες. Αύριο θα πάω να πάρω κι άλλα. Έλεγα να ασχοληθώ λίγο με το σπίτι. Να το καθαρίσω καλά, ίσως να περιποιηθώ και λίγο τον κήπο. Όσο μπορώ δηλαδή, γιατί όπως είχα πει και την προηγούμενη φορά δεν έχω τα μέσα και τα λεφτά για να το κάνω προς το παρόν."

Κούνησα το κεφάλι μου και άφησα το ποτήρι στο τραπέζι μπροστά μου. "Zayn... Ξέρω πως και συ θες να μπει ένα τέλος σε ότι τύπου παρεξηγήσεις είχαμε μέχρι στιγμής, έτσι δεν είναι;"

"Προφανώς. Σου είπα, γι' αυτό σε κάλεσα σε πρώτη φάση. Πρέπει να λύσουμε το οποιοδήποτε θέμα συνεννόησης έχουμε ώστε να πάμε παρακάτω, δε γίνεται έτσι."

"Συμφωνώ. Οπότε αρχικά, από τη μεριά μου οφείλω μια συγνώμη. Ξέρω ότι πολλές φορές φέρθηκα ανώριμα, τονίζοντας θέματα τα οποία στο κάτω κάτω σε σε αφορούν. Δε θα έπρεπε να τα είχα θίξει εξαρχής, όπως το θέμα με την ευαισθησία μου για τον κύριο Taylor, για παράδειγμα. Ασχέτως βέβαια που μετά σου εξήγησα για ποιον λόγο αντέδρασα έτσι."

"Δεν ήταν όμως μόνο αυτό," είπε αμέσως. "Η προηγούμενή σου συμπεριφορά σχετικά με εμένα και τη Loreen ήταν απαράδεκτη."

Έκανα μια γκριμάτσα στα λόγια του και σήκωσα το ένα μου φρύδι με απορία και ειρωνεία μαζί. "Απαράδεκτη," επανέλαβα. "Μπορώ να γνωρίζω το λόγο;"

"Έλα τώρα," είπε αφήνοντας και εκείνος το ποτήρι του στο τραπέζι. "Εσύ δηλαδή θεωρείς ότι αντέδρασες φυσιολογικά; Κόντεψες να με φας για όσα σου είπα για τη σχέση μας και για τον τρόπο που ενεργώ τη δεδομένη στιγμή, δηλαδή επιλέγοντας να βρίσκομαι κρυφά μαζί σου με λίγα λόγια."