KÜÇÜK KIZ 22 KASIM 2004 GÜNÜNDEN SONRA BİRDAHA O GÜNLÜĞE DOKUNMADI, DOKUNAMADI. BÜYÜK KARGAŞANIN ORTASINDAYDI. AMA KÜÇÜKTÜ O.... KALBİ SAF SEVGİYLE DOLUYDU. HEPİMİZ ÖYLEYDİK. ÇOCUKLAR MASUMDUR, SEVGİ DOLUDUR. ASIL SORUN BÜYÜKLER. HERŞEYİN KAVGA İLE ÇÖZÜLCEĞİNE İNANMAZ ONLAR. ASIL BÜYÜK ONLARDIR.
Asla kendisini önemli biri olarak görmedi Meredith. Önemsiz biriydi. Dünyadan silinse kimsenin umrunda olmazdı. Cesedi kendi kendine çürürdü. Meredith gözlerini açtığında. Bir tahtaya bağlanmış olduğunu fark etti. Hayal meyal olanları hatırlamaya çalıştı. Okula adım atmıştı. Sonra ensesinde bir nefes hissetmişti. Tam harekete geçecekken beline batırılan iğneyle olduğu yere yığılıvermişti. Çevresine bakındı. Ahşaptı. Bir geminin en alt kısmındaydı. Kaçırılmıştı. Pisti burası. Odanın farklı yerlerine mumlar konmuştu. Loş bir ortam yaratıyordu. Kendisi yerdeydi. Ayaklarını kendine çekmişti ve bir direğe bağlı yerde oturuyordu. Saçları dağılmıştı. Etrafına şaşkınlıkla ve korkuyla baktı. O sırada biri odaya indi. İri bir adamdı. Kızın uyandığını gördü. Sanırım 40'lı yaşlardaydı. ''Demek uyandın.Kalk ayağa'' kızın ellerini çözdü. Meredith bileklerini ovuşturarak ayağa kalktı. ''Kimsiniz siz? Benden ne istiyorsunuz?!'' Adam onu umursamadan kolundan sıkıca tutup arkasından gelmesini sağladı. Merdivenlerde dengesini koruyamadı adeta sürüklendi. Yukarı çıktıklarında boştaki eli ile birden gelen ışığı engelledi. Bir süre sonra çevresine baktı. Gemide birkaç kişi yerleri temizliordu. Güverteye çıkan merdivenlerin ortasında bir kapı vardı. Adamın arkasından oraya sürüklenerek ilerledi. Adam kapıyı açtı ve Meredith'i odanın ortasına yere attı. Meredith yavaşça ayaklarının üstüne oturup doğruldu. Yavaşça, öfkeyle başını kaldırdı. Karşında duran genç bir adamdı. Kaç yaşındaydı ki? 20? Adam Meredithe'e doğru döndü. Ve ''Ayağa kalk'' diye emir verdi. Meredith ayağa kalkmadı. Adam dişlerini sıkarak tekrar etti. Meredith yine kalkmayınca onun kolundan tutup sıkıca ayağa kaldırdı. Tek harekette onu ayağa kaldırmıştı. Meredith çok yakın olduklarını fark etti. Çocuğun açık kahve saçları vardı. Saçı dağınıktı. Ama onda hoş duruyordu. Gözleri denizler kadar maviydi. Ama sinirinden dolayı o mavi gözler sinirle bakıyordu. Aralarında boy farkı olduğu belliydi. Meredith yaklaşık 1.68 boylarındaydı. Eğer dik dururlarsa alnı dudaklarına geliyordu. Tek yaptıkları birbirlerinin gözlerine bakmaktı. Eğer sinirli olmasaydı tüm bunlar aralarındaki çekimi fark etmelerini sağlardı belki. Meredith daha fazla dayanamadı ve gözlerini kaçırdı. Zaten çocukta onu bırakmıştı. Yürüyerek masanın arkasına geçti. ''Bir daha lafımı ikiletmeyeceksin.'' Meredith sinirini belli etmek istemedi.Ama merak ediyordu.''Sen kimsin?'' Çouğun dudakları hafifçe kıvrıldı. Ve alaycı bir gülüşle cevap verdi. ''Kabusunun oğluyum.''
SELAM GENÇLER! :) YENİ BÖLÜM EKLEDİM! İYİ OKUMALAR :) BİRAZ YORUM VE VOTE İSTİYORUM AMA OLMUYOR İŞTE :\
