Göz yaşlarım usul usul bedenimi terk ederken yazmaya başladım.
Bu ona yazdığım son satırlardı,belki de onun için kalemimden çıkan son sözler ve ona olan,bitmeyen duygularımı fani dünyada son kez dile getirişimdi.Bu ona son mektubumdu.
Çünkü o;çünkü o gitmişti,bende bitmiştim.Hani derler ya Adam gitti, Kadın bitti.İşte tam olarak bu cümle; benim yaşantımın özetiydi fakat son nefesimin başlangıcı olacaktı.
Arda,
Bu son;bizim sonumuz.Mutlu bitmeyen sonumuz.Ama ne olursa olsun bu da bizim hikayemiz işte.
Bu son;bizim şarkılar da son
buluşmamız.Kokularımızın ve korkularımızın birbirine son kez karışması.
Bu son;bu benim son nefesim!
Ağlamak istemiyorum.Zaten gözlerim yeterince kırmızı ölümün güzelliği bile bana uğramıyor.O yüzden biraz tebessüm edelim.Olmaz mı?Hatırlıyor musun kampta ateş başın da hikayemizi anlatmıştık beraber, hadi bu sefer de ben tek anlatayım sen oku.
Bundan iki yıl önceydi.Üniversite de ki ilk senemdi.Yaşımın 19 olmasının verdiği özgüven ve cesaretle bir yarışmaya katılmıştım.Üniversiteler arası ses yarışması.Aslın da beni buna iten arkadaşlarım ve hocalarımdı.
Beni kendi elleriyle uçuruma itmişlerdi,papatya dolu bir uçuruma fakat farkında bile değillerdi.
*2 yıl önce*
"Ya Hilal yaparsın sen hem sesin de çok güzel bak."
"Hilalcim naz yapmada kabul et işte"
"Benim senin gibi sesim olacaktı varya 1 saniye bile beklemezdim."
...
Ve bunun gibi bir çok sesi işittiğim de artık bunalmıştım.Bu yüzden "Yeter tamam katılıcam"diyerek son noktayı koydum.Ama bilmiyordum ki hayat benden habersiz yanına iki nokta daha eklemişti.Üç nokta ne demek bilir misiniz?Daha yeni başlıyoruz demek,eğer burda bitip gidecek sanıyorsan yanılıyorsun demek.
Hiç bana kızma sevgilim,
Ben nerden bileyim bir şarkı hayatımı değişterecek,nerden bilebilirdim ki seninle bir şarkıda buluşacağımızı.Ama sen her ne kadar kızsan da ben pişman değilim.Tek pişmanlığım seni bırakmak...
Öğrenci yurduna geldiğim de kollarımı iki yana açıp kendimi sırt üstü yatağa bıraktım ve biraz dinlenmek adına göz kapaklarımı kapattım.Eskiden annemle oynadığımız oyunlar geldi aklıma.
Annemle yine oyun oynarken hava birden karardı.Ve annemin çığlığını duydum.Boğazına bıçak dayamış bir adam vardı.İğrenç bir şekilde sırıtıyordu ve son kez bir çığlık daha...
Ter içinde doğruldum yataktan uyanıklık ile uyku arasında ince bir çizgi vardır ya hani işte ben tam ordayken gördüklerim sayesinde de kan ter için de kalmıştım.Biraz dinlenmek adına kapattığım göz kapaklarımı daha yorgun bir şekilde açmıştım.Ruhum,ruhum gördüklerimle her geçen gün daha da yoruluyordu.
Sinirle ayağa kalktım üstümden iç çamaşırı hariç her şeyi çıkartıp bir köşeye fırlattım ve geriye yatağa yattım elime yastığımı alıp sağa döndüm yüzüme bastırarak uyumaya çalıştım.
Arda,seni özledim.Hem de çok özledim.Kimsesiz olduğumu bana sen unutturdun ama şimdi yine kimsesiz kaldım.Hatta daha kötüsü artık bir ruhum bile yok.Sen giderken bedenimi terk etti ve kokunda ki huzura koştu.
Bedenimse senin gidişinde ki yalnızlığa sarıldı.
Evettttt yeni bir hikaye daha.Ama bu sefer tam istediğim gibi oldu.İçi resmen duygu yoğunluğu yaşıyor.Bu bölüm sadece atıştırmalık o yüzden bu kadar kısa.Asıl bölümler yakında...🤗🤔
