De Honger Spelen als Katniss niet was gegaan | deel 1 |

de individuele training

(Prim's POV)

Hij had rood doorlopen ogen en zijn wangen waren nat. Hij had gehuild, Net als ik en Effie net deden. Nu hij mij aan kijkt voel ik de tranen alweer achter mijn ogen branden. Ik kijk naar Effie en de tranen rollen alweer over haar gezicht. Ik kijk naar Peeta en hij begrijpt alleen al met een simpel oogcontact dat ik bedoel dat hij mag gaan zitten. Hij komt naast me zitten en samen knuffelen we Effie. We hebben echt een potje zitten janken. Na een half uur konden we alweer een beetje lachen, gelukkig, want ik hou niet van huilende mensen om me heen. 

Ik denk dat ik nu maar ga slapen, ik moet nou eenmaal fit zijn voor morgen wil ik een goed cijfer halen en veel sponsoren binnen slepen.  Ik kleed me langzaam om en doe mijn pyama aan. Snel even tanden poetsen. Ik laat de vlecht die Effie heeft gemaakt zitten, daar is hij veel te mooi voor. Bovendien vind ik dat natte haar in mijn nek niet zo lekker als ik probeer te slapen, wat al moeilijk is. Ik ga in bed liggen en staar naar het plafond. Het is donker in mijn kamer, ik zie alleen wat schimmen van de meubelen en het witte plafond. Ik denk aan Katniss wat zou zij nu doen en waar zou zij aan denken. Peeta heeft voor dat hij weg ging dat ik me nergens zorgen om moest maken. Het lukt niet echt, ik maak me zorgen om al mijn vrienden en over Mam en Katniss. Na een lange tijd val ik dan eindelijk in slaap.

'Wakker worden Prim' zegt Peeta's zachte stem. Langzaam open ik mijn ogen. 

'Heb je lekker geslapen?'

'Wel oké. Jij?'

'Het zelfde, ik dacht aan thuis, district 12'

'ik ook'

Hij staat op en loopt naar de deur voordat hij hem opent zegt hij:

'tot zo bij het ontbijt'

Ik ga op de rand van het bed zitten en kijk naar de klok. Pffff, het is pas half 6, waarom moet ik zo vroeg opstaan, de training begint pas om 10 uur. Ik sta maar op en kijk in de kast, daar ligt mijn schone trainings kleding. Ik pak het en leg het neer op de stoel. Ik trek mijn pyama uit en doe snel de kleding aan, want het is verschrikkelijk koud. Ik loop naar de badkamer en kijk in de spiegel. De vlecht die Effie had gemaakt zit nog steeds goed. Ik hou hem maar in dan kan mijn haat ook niet in mijn gezicht komen tijdens de training. Ik poets mijn tanden en loop dan mijn kamer uit. Ik ga aan de eettafel zitten naast Peeta en tegenover Effie. We kijken elkaar aan en Haymitch kijkt ons met een verwarrende blik aan. We eten stilletjes ons eten op en zitten dan nog lang aan tafel zonder iets te zeggen. Tot Effie de stilte verbreekt.

'Ik wil jullie veel succes wensen op de training van vandaag, mogen jullie een hoog cijfer behalen'

ze zegt het met een reuze glimlach, maar je kunt het verdriet in haar ogen zien. We geven haar een glimlach en staan dan op we lopen dit keer met zijn tweeën naar de lift. Opeens is alles veranderd, Effie ziet de Spelen opeens heel anders en Haymitch is gestopt met drinken en nu staan we nog maar met zijn tweeën op de lift te wachten. Ik kijk even naar Peeta en zie dat hij gespannen is. Zodra hij mij aan kijkt, kijk ik weg. De lift stopt en we stappen naar buiten, ik bots tegen een andere tribuut aan. Hij kijkt me nijdig aan en loopt dan verder. Peeta en ik lopen naar de training zaal.

We mogen nog niet naar binnen, op bankjes die voor de deur staan moeten we wachten. Als alle districten er zijn word de eerste naar binnen geroepen.

'Aleesha Horan, district 1'

Na een aantal ander komen we bij district 4.

'Jessica O'Loughlin, district 4'

Ik kijk haar aan en ik denk dat ze zie dat ik bedoel dat ze haar best moet doen wat ze geeft me een kort knikje.

Ik wacht gespannen tot er weer een schelle capitool stem door de speaker komt.

'Oliver Quinto, district 6'

Er staat een klein dun jongetje op en hij schuifelt langzaam naar voren. Omdat het zo lang duurt klinkt zijn naam nog een keer door de speaker maar nu word het met een dringende stem gezegd.

Het duurt voor mij gevoel een eeuw voordat er weer een nieuw district aan de beurt is, maar dan klinkt er een bekende naam in mijn oren.

'Chris Pine, district 8'

Een lange brede jongen van ik denk 17, staat op. De achternaam ik lijk hem te kennen maar wie is het.

Hij heeft blond haar en hele blauwe ogen. Hij loopt met grote passen naar binnen en dan sluit de deur zich weer.

Opeens lijkt de tijd super snel te gaan. want dan opeens hoor ik mijn naam.

'Primrose Everdeen, district 12'

'Succes, doe je best en laat ze een poepie ruiken.' zegt Peeta.

'Jij ook'  zeg ik met een zachte stem.

Ik loop met grote passen naar binnen en sta stil in het midden van de zaal, voor de jury.

'Primrose Everdeen, district 12' zeg ik met een trilling.

Ik loop naar het gedeelte met de eetbare en giftige planten en doe daar mijn ding ik vertel de jury zelfs meer over de planten, maar ze luisteren niet.

Ik pak een tweede kans en loop naar de klim muur, dit is mijn verborgen talent. Al jaren kan ik super goed klimmen. Onderweg pak ik een mes en schrijf ik op een papier de tekst 'bedankt voor de aandacht, Prim Everdeen, district 12.' Ik klim omhoog en binnen no time ben ik op de hoogte van de jury leden. Op de zijkant van de muur hang het briefje met het mes er doorheen, ik hang het zo dat alle jury leden het kunnen zien en klim dan weer naar beneden.

Ik kijk nog even naar ze maar ze zien het niet, ze kijken naar de brief. Ik loop weg en ga fan naar buiten ik kom Peeta onderweg tegen. Ik geef hem een grote glimlach. Vandaag heb ik laten zien dat ik niet alleen dat verlegen meisje ben.