БАГШАА БИ ТАНЬД ХАЙРТАЙ (дууссан)

АРВАН НЭГ: МАРТУУЛААД ӨГӨХ БОЛОХООР....

  намайг багшийг тэврэн авч хайртай дуртай мэтийн үг ярьж зогсоог харсан ах галзууртлаа уурлан бидэнрүү гүйж ирээд багшийг заамдан авав
Намжүүн: ЭНД ЮУ БОЛООД БАЙГАА ЮМ? *чанга дуугаар*
Би: Ахаа *сандран уйлах –ахаа, би –би тайбарлья –*салгах гэж оролдох*
Намжүүн: чи цаашаа байж бай. *ким багшруу уур дүүрэн харцаар харах* --энэ юу болоод байгааг та надад тайлбарлаад өгөөч!
Ким багш: намжүүнаа- би тайлбарлах болохоор юүриг гэрт нь хариулаад 2уулаа ярилцья. Юри чи харьж бай. Тэгээд бас миний хэлсэн үгийг ойлгосон бол хэлснээр минь хийгээрэй.
Намжүүн: чи сонсов уу? Харь гээд байна. *надруу муухай хараад ким багшийг тавих*
Би: *нулимсаа арчаад эргэж хараад гэрийн зүг хар хурдаараа гүйв.

**
Юүриг явсны дараа
Намжүүн: одоо. Тайлбар сонсьё ахаа.
Ким багш: *санаа алдах* --эхлээд жаахан уух уу? *гудмаар уруудан алхах*
Тэр 2 хамт гудамны үзүүрт байдаг архины мухлагт ирэв
Ким багш: ингэж хэлж байгаадаа гэмшиж байгаа ч Юүрид би хайртай бололтой.
Намжүүн: АХАА!!
Ким багш: санаа зоволтгүй ээ. *архиа уух* --би ганцхан өнөөдрөөр л дуусгах гэж байсан юм. Дахиад ийм юм болохгүй. Бас би эндээс холгүйхэн байр олчихсон. Юүриг эр хүний нүдээр харж байгаагаа мэдсэн үеэсээ эхлээд байр хайж эхэлсэн юм. *санаа алдах*
Намжүүн: *архиа уух* --би үнэхээр ийм юм сонсохыг хүсэхгүй байна. Тэр чинь миний дүү. Ахаа.. одоо дөнгөж ахлах сургуулийн 1р анги. Та мэдэж байна уу!! *бухимдсан*
Ким багш: *архи хундаглах* --мэднээ. Мэдэж байна. *архиа уух* --одоо дахиад өнөөдрийнх шиг зүйл болохгүй. Өнөөдөр гэж ганцхан өдөр л би өөрийгөө хэн гэдгээ мартах гэсэн юм. *санаа алдах*
Намжүүн: *өөртөө архи хийх* --байраа олчихсон юм бол хэзээ нүүх гэж байгаа юм?
Ким багш: маргааш. Ням гараг шд. Нүүж шалиад байх юм байхгүй болохоор ---
Намжүүн: би таньд итгэж байгаа ч Юүри тэр золигт бол итгэж чадахгүй нь. Нэг юм бодохлоороо юу ч бодолгүй зүтгэчихдэг хүүхэд.
Ким багш: би учрыг нь олох болохоор....*архи хундаглаад шууд уух* --тэгээд бас удахгүй би явах болно.

***

Маргааш өглөө нь
*өвдөгөө тэврэн ухаан мэдрэлгүй хүн шиг суух*
Намжүүн: *хаалга онгойлгон орж ирэх* --Юүри. Ярилцах хэрэгтэй байна.
Би: *айх* -ахаа *хамаг биений хар хөлс цувж эхлэх*
Намжүүн: *орон дээр ирж суух* -- өчигдөр би харсан зүйлээ аавд хэлэх бодолтой байна. Тэгээд магадгүй аав Сокжин ахыг ажлаас нь халах байх. Тэгээд ч зогсохгүй багшлах эрхийг нь хасуулж ч магадгүй. Аав хичнээн аймар хүн билээ.
Би: *сандрах* --Ахаа тэгж болохгүй ээ. Миний буруу. Би дахиж тэгэхгүй болохоор –ахаа гуйя аавд битгий хэлээч дээ * урд нь очиж өвдөгнөөс нь зуурах* **хэрвээ тим юм болбол би үнэхээр өөрийгөө уучилж чадахгүй**
Намжүүн: ганцхан болзолтой. Чи Сокжин ахыг март. Дахиад ямар нэг байдлаар орооцолдох хэрэггүй. Хэрвээ чамайг тэгвэл би тэр дор нь бүгдийг нь аавд хэлнэ.
Би: ойлголоо ахаа. Би мартнаа. Амлаж байна.
Намжүүн: сайн байна. Ах нь итгэж байна шүү. *гарч явах*
*Би үүнээс өөрөөр багшид туслаж чадахгүйгээ мэдэж байна. Түүний хэлснээр би түүнийг үнэндээ зовоохоос өөр юу ч чадахгүй*
Тэгээд ч багшийн хэлсэн үг үнэн. Хичнээн бие биенээ хайртай дуртай байлаа гээд заавал хамт байх албагүй шүү дээ.
Гэхдээ л надад үнэхээр хэцүү байна.