YENİ ÇOCUK

2.Bölüm

~Dolunay'ın Ağzından~

Derin'i bulmam gerekti.Hızlıca yanıma döndüm yanımda Mete vardı. "Mete, Derin tuvalete gitti. Gelmedi hala onu bulmamız lazım." dedim telaş içinde. "Dolunay şu an durmamız çok tehlikeli hızlıca dışarı çıkmamız lazım." dedi. Anlaşılan bana yardım etmeyecekti. Etrafa baktığımda Arda'yı gördüm. "Arda Derin yok." dedim. "Nasıl yok? Nerede!? Yanınızdaydı ya!"."Tuvalete gitmişti Arda lütfen onu bul lütfen!" diyerek ağlamaya başladım. Arda hızlıca kafasını salladı ve aramızdan uzaklaştı.

Kötü olduğumu gören Kuzey yanıma geldi ve koluma girdi. Sakinleşmem için bir şeyler diyordu ama ne dediğini bile duyamıyordum. Herkes gibi bizde dışarı çıkmıştık ve hemen etrafa bakınmaya başladım. Ne Arda ne Derin hiçbiri yoktu. Bunu görmemle ağlamam şiddetlendi.

Mete'yle beraber dışarı çıkmıştık.Beni bir banka oturttu ve daha sonra Kuzey'in yanına gitti sanırım. Ağlamaktan başım dönmeye ve bulanık görmeye başlamıştım. Ayağa kalkmaya çalıştığım anda ise yere düştüm. Kalkmaya çalışmadım yeterince gücüm yoktu. Sonra Dora beni fark edip koşarak yanıma geldi. Bana destek vererek kalkmama yardım etti. Beraber banka oturduk. Daha sonra sarıldı. Birden Doğa dikkatimi çekti. Sanki beni öldürecekmişcesine bakıyordu. Dişlerinin arasından"Kalk ordan Dora"dedi.

Benim arkadaşım, kardeşim içerde kim bilir ne halde bu kız nasıl olur da böyle bir anda bunu düşünebilirdi?! Bunun üzerine ben de sinirlerime hakim olamadım. Kendimi hızla Dora'dan kurtararak ayağa kalktım.

"Benim kardeşim içerde kim bilir ne halde!Sen bu durumda nasıl bunu düşünebilirsin!"dedim ve önümdeki çocuğu ittim.

Hızla okula doğru yürümeye başladım.Dora'nın arkamdan bağırdığını işittim. "Dolunay nereye gidiyorsun?!"."İçeri gireceğim" diye bağırdım. Koşarak yanıma geldi ve beni tuttu. "Başın dönüyor yürürken sürekli sendeliyorsun girmene izin veremem."dedi. "Bu umrumda değil! baksana çıkmadılar hala belki bayıldılar içeride!"dedim ondan kurtulmaya çalışırken. "Sen burada duruyorsun ben içeri gidiyorum." dedi ve beni bıraktı. Okula doğru koşmaya başladı.

Doğa arkasından bağırsa da kimsenin umrunda değildi. Dora tam içeri girecekken Arda kucağında Derin ile dışarı çıktı. Ve dışarı çıktığı an yere düştü. Dora hemen yere çökerken ben de yanlarına doğru koştum."Derin!"hemen yanına eğildim.Edildiğim an yere düştüm zaten.

Ne kadar seslensem de duymuyordu.Daha sonra bağırdım "Ambulans çağırsanıza! Ne duruyorsunuz!" Çocuklardan bir tanesi "Ben arıyorum." dedi. Arda da çok kötü gözüküyordu. Sürekli öksürüyordu. Her an bayılabilirdi, gözlerini açmakta zorlandığı çok belliydi. Ambulans nihayet geldiğinde Derin'in götürüldüğü ambulansa gittim. Dora da peşimden geldi. Arda'nın yanında biri var mıydı bilmiyordum. Tek umrumda olan şey karşımda baygın yatan Derin'di. Derine'e hastaneye gidene kadar oksijen verdirler ama hala uyanamamıştı.

Nihayet hastaneye geldigimizde Arda kendini toparlamıştı. Derini götürdüler, nereye götürdüklerini anlayamamıştım. Daha sonra ben iyice kötü olunca beni bir odaya aldılar ve serum taktılar. Ben yavaş yavaş kendime gelirken Dora ve Arda yanıma geldi. Onlara sırtımı döndüm. Kendimi sakinleştirmem gerekiyordu. Gözlerimi kapattım ve sakinleşmeye çalıştım. Tam da o sırada odadan sesler yükseldi. Arda ve Dora kavga ediyorlardı. Onlara doğru döndüm. Birbirlerini itmeye başladılar daha sonra Dora Arda'ya çok sert olmasa da bir yumruk attı. Tam Arda ona elini kaldırmışken bağırmaya başladım.

"Yeter artık! Bıktım sizin kavga etmenizden! Siz kavga ettiğiniz için benim kardeşim o halde! Eğer bu kadar nefret etmeseydiniz birbirinizden bu maç olmayacaktı! Eğer maç olmasaydı yukarıda olacaktık ve benim kardeşime bir şey olmayacaktı! Hepsi sizin yüzünüzden oldu!Ikinizden de nefret ediyorum!". Biraz daha bağırdıktan sonra daha fazla mecalim kalmamamıştı ve kendimi uykunun kollarına bıraktım.