ÜVEY ABİM

1

Medyadaki Melis

Melis'den;

Of anne sabah sabah ne biçim bağırma böyle ya. Hayır bağırmaya da üşenmiyor ki kaç defa bağırdı hala da devam ediyor. Kafamı yastığın altına gömüp yastığı kafama bastırdım. Odamın kapısı açılınca yastığın kenarından tek gözümle bakıp tekrar gömdüm kafamı banane işte kalkmıcam uykum var benim alla alla. Annem üstümdeki ince pikeyi çekince ayaklarımı çırpıp anneme sırtımı döndüm. Ya bu kadın benden ne istiyordu her sabah bağırarak kaldırıyordu yarabbim sen benim aklıma mükayet ol ya. ''Melis kalk diyorum sana kızım ya kaç saatten beri kime sesleniyorum ben acaba'' dediğin sinir olacağını bildiğim için taklidini yapmıştım. ''Molos kolk doyorom sono kozom yo koç sootton boro komo soslonoyorom bon ocobo'' diye söylene söylene sıcacık hiç bi zaman çıkmak istemediğim yatağımdan doğruldum ve anneme baktım kaşlarım çatık. Tabi taklidini yaptığım için anneminde kaşları bi hayli çatılmıştı. ''Of anne ya bakma bana hiç öyle her sabah bağırarak uyandırıyorsun yeter ama aaa'' diye isyan ettiğimde annem ya sabır çeker gibi elini sallayıp odamdan çıktı.

Bi duş alsam fena olmazdı aslında. Banyoya girip suyun dolmasını bekledim. Bu sırada üstümdekileri çıkarıp kendimi suya bıraktım. Aklıma babam geldiğinde gözlerim dolmuştu yine çünkü babamı özlüyordum. Babamla çok sık görüşüp konuşamıyorduk. Annem babamla görüşmemi konuşmamı dahi istemiyordu ama ben ne yapıp edip gizlide olsa babamla görüşüyordum. Babamdan vazgeçmemi bekleyemez benden babam sonuçta o benim. Ne kadar ayrıda olsalar benim babam olduğu gerçeği hiç birşeyi değiştirmezdi. Annem izin verse de vermesede görüşücektim babamla. Sahi napıyodur acaba şimdi? 2 haftadır görüşmüyorduk neredeyse ve ben çok özlemiştim babamı. Yanımda olmasını istiyordum onunla her zaman vakit geçirmek istiyordum ama annem buna hep engel oluyordu. Babam konusunu açtığımda hep sinirlenir yada hayır diyerek konuyu kapatırdı o yüzden babamın konusunu açıp kavga etmek istemiyordum daha fazla. Banyoda çok durduğumu fark edip havluma sarıldım. Odama geçtiğimde dolabımdan siyah büstiyer bluzumu ve beyaz kot pantolonumu çıkardım.

Saçlarım ıslaktı ama olsun hava soğuk değildi o yüzden kurutmıcaktım. Saçlarımı tarayıp ördüm. Evde makyaj yapmazdım aslında ama şuan yapmak istiyordum. Makyaj dediğim ise sadece eyeliner ve rimeldi. Eyeliner ve rimelimi de sürüp odadan çıkacakken telefonum çaldı. Arayan Alev'di. Yani en yakın ve tek arkadaşımdı. Ailelerimiz birbirini tanıyorlardı yani kısacası birbirimize hem biz hemde ailemiz yakındı.

''Alo''

''Naber kanka''

''İyi Alev sen ''

''İyi napıyorsun''

''Kahvaltıya inicem şimdi kanka sen napıyosun''

''Oturuyordum bende ya şey dicektim aslında dışarı çıkalım mı dicektim''

''Olur kanka fark etmez ama önce kahvaltımı yapmam lazım''

''Tamam o zaman haberleşiriz canım''

''Aynen görüşürüz kanka'' diyip telefonu kapattım. Tabi anneme sormadan gideriz demiştim ama muhtemelen izin verirdi. Bir tek Alev ile takıldığımı biliyordu annem pek birşey diceğini sanmıyorum o yüzden. Aşağı inip annemin yanaklarından öpüp sandalyeye oturdum. Kahvaltımı yapmaya başlamıştım. Annemin gözleri benim üzerimdeydi bunu farkedebilmiştim ama neden bana bakıyor ki? Çok mu hızlı yiyorum acaba diyeceğim ama hızlıda yemiyorum gayet normal bence. Anneme tekrar baktığımda hafif gülümseyip ağzını açıp tam bir şey söylicekti ki ağzını kapatıp başını öne eğdi. Ya beni kalpten mi götürecekti bu kadın. Kendimden şüphe etmeye başlamıştım acaba bir şey mi yaptım? Yaptım da benim mi haberim yok lan. Noluyoruz kardeş? Hayırdır ne bakıyosun kardeş demek isterdim ama terlik yerim diye söylememiştim. Karnımı doyurduktan sonra tam masadan kalkacaktım ki annemin ismimi söylemesiyle duraksadım yerimde. Meraklı gözlerle ona bakarken ''Noldu anne''