Destiel//Texting

//Ek Bölüm//

Dean yine her sabah olduğu gibi sevdiği adamın mezarına gitti. Yine elinde bir gül vardı. Elindeki gülü yavaşça mezarının üzerine koydu. Yere oturdu.

''Castiel ben seni çok özledim.''

Gözyaşları birer birer akıyordu.

''Tamı tamına iki ay geçti ölümünün üzerinden. Hani bana demiştin ya, beni unut git başkalarını sev diye.'' bir hıçkırık koptu.

''Olmuyor meleğim. Kimseyi sevemiyorum. O mavilerinin yerini kimse dolduramıyor. Seni o kadar çok özledim ki. Kokunu,gülüşünü, o masmavi gözlerini...''

Tekrar bir hıçkırık daha koptu dudaklarından Dean'in. Tükenmişti. Onsuzluğa dayanamıyordu. Daha çok ağlamaya başladı. Eline bir avuç toprak aldı ve sıktı. Yağmur yağmaya başlamıştı.

''Bak Castiel yağmur yağıyor. Şimdi çık gel ve üşüdüğünü söyleyip sarıl bana.''

Kollarını gökyüzüne doğru açtı. Kahkaha attı.Gözyaşları yanaklarını ıslatırken büyük bir kahkaha attı. Bu kahkaha kesinlikle neşeden uzak bir kahkahaydı.

''Utandığın için sarılamıyorsun demi. Neyinden çekiniyorsun söyle?''

Dediklerinin farkına vardı. Gülüşü  yavaşça döndü. Ellerini yavaşça indirdi.

''Yada artık nefes almadığın içindir.'' 

Ağlamasını durdurup ayağa kalktı.

''Yanına geliyorum meleğim. Kavuşacağız, sadece biraz daha sabret.''

Son kez sevdiğinin mezarına bakıp arabasına ilerledi. Eve geldi ve kapıyı açtı. Eşyalarını bir kenara fırlatarak eline bir kağıtla kalem aldı. Ve yazmaya başladı.

Dean son sözlerini de yazıp kalemi elinden bıraktı. Tavana bir ip bağladı. Eline telefonu aldı ve Sam'i aradı. Bir süre sonra telefon açıldı.

''Efendim Dean?''

''Sam yardımına ihtiyacım var, acil.''

''Noldu Dean? Neredesin?''

''Evdeyim seni bekliyorum.''

Sam'in bir şey demesini beklemeden kapattı. Telefonu kenara fırlattı. Sandalyeye çıktı ve ipi boynuna doladı. Gözünden bir damla yaş düşerken gülümsedi.

''Sonunda kavuşacağız meleğim.''

Ve sandalyeyi itti.

*************************************

Sam gelir gelmez Dean'in odasına koştu. Gördüğü görüntü ile duraksadı. Gözleri kocaman açıldı. Ellerini ağzına götürdü.  Yanına ilerleyerek iplerden kurtarmaya çalıştı. Tam bu sırada ipin yanındaki kağıdı gördü. Açtı ve okumaya başladı.

'' Sevgili Sam,

Bu mektubu okuduğunda ben çoktan ölmüş olacağım. Ancak artık dayanamıyordum. Sana sadece çok teşekkür etmek istiyorum. Her zaman yanımda oldun. Sen harika bir insansın Sam. Kardeşim gibiydin. Benim için sakın üzülme. Sadece senden tek bir isteğim olacak. Beni Castiel'in yanına göm. Geriye kalan hayatını mutlu yaşa. Benim ya da Castiel'in yasını tutup hayatını bitirme. Ben ölerken mutlu öldüm. Bunu sakın unutma.

Dean Winchester''

******************************

Ruh halim bok gibiyken yazdığım bir bölümdü. Zaten bu mutsuzluğu katmam gerekiyordu ama yazarken daha bir ağladım.

Neyse artık tamamiyle son. Öbür kurgularda görüşmek üzere.