Tim is the bad guy

Stemmen (2)

Ik druk me tegen mijn kussen aan als de Cranks tevoorschijn komen. Dat ik de film al een miljoen keer heb gezien betekend niet dat ik die stomme dingen niet eng vind. Ik hoor een raar geluid achter me waar ik eerst een hartaanval van krijg, maar dan bedenk ik me dat Tim hier ook is. "Heel grappig Tim" zeg ik sarcastisch zonder mijn ogen van het scherm te halen. Tim zegt niks en het licht gaat uit. "Dit is niet grappig Tim." zeg ik. Niets veel later valt de tv ook uit. "Tim houd op!" schreeuw ik, ik heb echt te veel horrorfilms gezien. "Let's play a game..." hoor ik een vervormde stem zeggen.  "Tim stop! Ik ga je slaan hoor!" zeg ik bang. "Tim isn't here anymore." zegt de stem. 

Oké ik kijk genoeg films om te weten dat ik hier niet moet blijven zitten. Ik grijp mijn telefoon van de tafel en ren naar de keuken. Ik grijp een mes uit de keuken en ren de trap op. Als ik boven ben, ben ik al kapot. Ik ben echt geen conditie, chips waren gewoon belangrijker. Ik doe de overloopkast open en stap naar binnen. Ik klim via een kast omhoog en ga op het stukje open muur zover mogelijk naar achter zitten. Ik houd mijn mes stevig vast en zet mijn telefoon alvast op stil. Nog zo'n fout die iedereen maakt in films, hun geluid laten aanstaan. Ik open mijn telefoon en type het hulpnummer in. 

"Hallo, met de alarmcentrale. Ambulance, Politie of Brandweer?" vraagt een vrouw aan de andere kant van de lijn vriendelijk. 

"Hallo, politie" zeg ik zo kalm als ik kan

"Waarvoor heb je de politie nodig liefje?" vraag ze zo vriendelijk mogelijk.

"Er is iemand in mijn huis, ik heb niet gezien wie hij heeft me wel bedreigt. Ik heb me nu verstopt maar als iemand me even kon komen helpen?" zeg ik zo kalm en vriendelijk mogelijk. Wat van beide niet veel is. 

"Oké, wat is je adres?" vraag ze bezorgd. 

"Iepensingel 11, zwolle" 

"Oké en wat is je naam."

"Ellice" 

"Oké Ellice, ik ben Bernadette. Probeer aan de lijn te blijven en kalm te blijven. Het is vooral belangrijk dat je kalm bent."  Ik knik maar bedenk me dan dat ze dat niet kan zien. 

"Oké" zeg ik met verstikte stem.

"Wat is er?" vraag de vrouw bezorgd

"Ik ben bang" zeg ik bijna in tranen. Want het is zo, ik sta doodsangsten uit. Wat als die gek me te pakken krijgt? Dan heb ik nooit iets belangrijks gedaan. Dan heb ik nooit the Death Cure gezien.

"Het is oké om bang te zijn" zegt de vrouw. "Dat is heel normaal. Goed je hebt de persoon niet gezien toch?"

 "Nee"

"Dus je weet niet of hij wapens heeft?"

"Nee, maar ik heb wel een mes" zeg ik bijna trots.

"Oké, gebruik het alleen maar als zelfverdediging" zegt de vrouw. Alsof ik dat nog niet wist. 

Ik hoor gestommel op de trap en pak mijn mes nog steviger vast. Er wordt gerammeld aan de kastdeur en ik houd mijn adem in. Ik heb de vrouw op stil gezet en mijn telefoonlicht stat op gedimd. 

Er  volgen weer voetstappen en deze keer lopen de bij me vandaan. Ik neem weer een teug adem en ontspan een beetje.  Voor zover dat kan met een gestoorde die door je huis banjert. Opeens hoor ik een harde bonk op de kast deur en ik schreeuw het uit. "Got ya" zegt een duistere stem. De harde klappen volgen en ik besluit nog wat tegen de vrouw aan de telefoon te zeggen. 

"Hij heeft me gevonden" zeg ik tot mijn verbazing nog best wel kalm. 

"Als hij me heeft" vervolg ik. "Laat  dan het huis nazoeken op mijn neefje want hij was hier met me." 

Er komt een gat in de deur en ik kijk er nogal verbaasd naar. Hoe heeft  ie dat geflikt? Niet veel later zie ik een bijl. Wacht? Hoe komt die gast aan een bijl?! Zit ik hier met een keukenmesje terwijl hij een hakbijl heeft. 

Zijn hand komt door de deur en rammelt aan de knop. Ik besef dat ik iets zou moeten doen maar ik ben te erg in shock. De deur gaat open en ik zie iemand in een lange zwarte jas met een hockeymasker op. Ik kijk naar zijn of haar schoenen, ja ik weet het waarom zou ik op zo'n moment naar schoenen kijken maar ik ben gewoon te nieuwsgierig!

Ik kijk en zie geen eens schoenen, alleen sokken. Twee verschillen sokken op precies te zijn. Een met ananassen en een met meloenen. Raad eens wie diezelfde sokken aanhad vanavond. 

"Heel grappig Tim maar je kan nu wel stoppen." Zeg ik met een nerveus lachje. "Tim isn't here anymore..." blijft  de stem telkens herhalen. Hij komt steeds dichter naar me toe en ik ga steeds verder naar achter. Totdat mijn rug natuurlijk, de muur raakt. Ik zie een hand met blauwe nagellak over de rand. De nagellak die ik er zelf heb opgesmeerd, voor een youtube video (A/N  shoutout naar ons youtubekanaal: Tellice.... Dikke shoutout haha) Nu weet ik zeker dat het Tim is. 

"Tim houd op dit is niet meer grappig" een tweede hand verschijnt en ik begin nu echt bang te worden. Binnen no time staat het gestalte voor me. "Tim?" vraag ik onzeker. "Sorry Ellice, er zit een stem in mijn hoofd en hij zegt dat hij weggaat als jij weggaat" 

"Waarom ik?" zeg ik bijna piepend. 

"Hij wil met je samenzijn, geen zorgen het is zo voorbij"

Tim komt op me af en niet veel later voel ik een steek in mijn hart. 

Daarna voel ik niks meer.....

                                                          THE END!!!!