"Son sene..Bak Güneş bu son sene. Bu seneyi iyi değerlendir ve kızım. Kurtul şu okuldan. Al eline mesleği tak koluna kocayı, çalış kuzum çalış 365 gün kaldı hatta çok daha az. Bu senin için hiçbir şey değil ki yavrum"diye söylenip duruyordu teyzem. Evet son senemdi çok çalışmam gerekiyordu. Çok az kalmıştı özgürlüğüme
Kızlarla olbir WhatsApp Grubu oluşturmuştuk. Genellikle oradan konuşurduk fakat bizim açımızdan buna gerek yoktu. Çünkü ben, masal, öykü ve duygu aynı evdeydik. Sadece "Sosyete Fatmanur Akpınar " hanımlar yoktu. Gerçi o da annesi Sevim Hanımlar ve babaları Necati Beyefendiler izin vermiyordu. Neymiş efendim "su, elektrik, doğalgaz,mutfak alışverişi ve okul ihtiyaçlarımızı karşılayamazmışız." Karşılayamazsak ver parasını zaten zenginin abicim.İşte bu yüzden annesi ve babası izin vermiyordu.
Hepimizin tek 2 hayali vardı ;şehir şehir Türkiye yılbaşı gezmek ve mesleğimizi elimize almak... Fakat bunu yapmak için maddi manevi pek hazır değildik.Fatmanur dışında.
Şu arada unutmadan Fatma nin birde sevgilisi vardı ;Burak, Burak Erdem. ERDEMLERİN SON VELİAHTI...
Kızlarla bugün spor salonuna yazılacaktık, gittik. Bayan hocanin 1haftalik izinde olduğunu ve bize 1 haftalığına erkek bir hoca geleceğini söyledi. Masal çığlık attı içinden. Ama ben o çığlığı kulaklarım yankılanacak şekilde duydum. Kız resmen 'YA -ŞA-SIN 'diye bağırıyordu.
Eve geldik ama gelmez olaydik. Masal la Öykü marketteki tüm fast food başlığı altında ne bulmuşlarsa eve getirmislerdi.
Kapı çaldı. Bir de ne göreyim. Bizim kızlarin ve benim tüm sulale falan toplanmış.Masalin annesi ve babası Caner Amca ve Nimet Teyze; Öykü bin annesi ve amcası Yeşim ve Kemal Amca ;Duygunun dayısı ve ninesi Seyfullah Dayı (biz ona kısaca seyfo dayı deriz) ve Hatice Nine ye kadar hepsi buradaydı . Hayır yani anlamadığımız şey bu şahıslar eve 4senedir adımını atmamış, şimdi ne olmuştu da gelmişlerdi?Bu terslikte bir iş vardı...💀
