Hayatın en zor anı herkes için farklıdır.Ama bazıları öğle bir an yaşar ki kimsenin yaşamasını istemez.Merhamet doludur çünkü saygılıdır.Benim hikayemde 9 Haziran 2017 Cuma günü okulların kapanmasıyla başlamıştı.Yarın 2 hafta olacak.Ama bana bin ömür gibi geldi.Hayatta en çok sevdiğim iki şey biri hiç görmeden sevmek ikincisi kaybetmekten korkarak sevmek.Ama hiç vazgeçmiyoruz en azından ben vazgeçmedim.Hayat olması gerektiği gibi değildir olduğu gibidir.Bana mutlu olmayı sahiplenilme duygusunu annem ve babamdan sonra arkadaş olarak bilinen fakat kardeş hatta ikizim olan kişilerdir.Hayatımın en zor anına gelirsek o gün... Benim hayata küstüğüm o gün...Dışarıya ağlıyor gibi görünsem de içim çok kötüydü.O an kendimi kaybetmiştim ve sımsıkı sarılıyordu.Hiç bırakmak istememiştim onu ama yapıcağım bir şey yoktu.Bu cümleleri de yazarken gözümden akan göz yaşı çeneme kadar ulaşmıştı. Hayatımın bu dünyadaki en büyük sınavı güvendi. Hiç kimse bana güvenmezse eğer kendileri kaybederler ama üzülen taraf hep ben olurum. Hayatına kimin çıkacağı hiç belli olmaz bugün varız yarın yokuz zaten...Hayatınızın her anını sevdiklerinizle yaşamaya çalışın ve kendinizi üzmeyin. İnsanın özünü, gördüğü yansıtır...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayatım
Non-FictionHayatım serisini deneme benzeri yaşadığım olaylar doğrultusunda yazacağım.