Herkesin mutlu olduğu bir an vardır herhalde?Benim için mutlu olduğum bir an olmadı. Ne kadar mutlu olursam devamında bir hastalık yaşıyordum.Buda benim kaderimmiş. Her an yanımda ailem ve arkadaşlarım oldu bu yüzden hiç isyan etmedim. Mutlu olduğum hüzünlü olduğum zor anlarda hep yanımda oldular. Hiç mutlu bir anım olmadı demiştim evet olmadı ama ben hep gülümsedim. Hani baharatlıklar olur ya gülümseyen bir kavanoz ama içinde pul biber vardır işte aynen onun gibi benim durumum da. Çok duygusal bir insan olsam da gülmek zorunda hissederim kendimi. Ne kadar kötülükte yapılsa bana asla onlar gibi yapmam ben. Ağlarken gülen insan tam olarak ta benim. Başımdan ne kadar kötü olay geçse de hem gülümsedim ben. Bazı arkadaşlarım nasıl bu kadar mutlu olabiliyorsun dediğinde ise şöyle demiştim 'Beynimin sesini dinlerim ben kalbimin değil' demiştim. Çünkü kalbim acılar içindeydi beynim ise sen bu zorlukların üstesinden gelirsin ve çevrendeki insanları da mutlu edersin diyordu. Belki çoğu insanın altından kalkamayacağı şeyler yaşadım ben ama üstesinden geldim. 'Allah hiç kimseye kaldıramayacağı yükü vermez' (Bakara Suresi 286.Ayet)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayatım
Non-FictionHayatım serisini deneme benzeri yaşadığım olaylar doğrultusunda yazacağım.