" ကိုကုိ~"
တိုးလ်လ်အသံတစ္ခုနဲ႔အတူ ေက်ာျပင္တစ္ေလွ်ာက္ ေႏြးခနဲခံစားလိုက္ရသည္။
တဒိန္းဒိန္း ေဆာင့္ခုန္လာေသာ ရင္ဘတ္နဲ႔အတူသိလုိက္ရတာက"Sehun?..Sehun လား? "
"လြမ္းတယ္ ကိုကုိ~ "
သူနဲ႔ခြဲလာတာမွ ႏွစ္ရက္ပင္မျပည့္ေသး။
သူ႔ပခံုးေပၚေမးတင္ကာ တစ္ကိုယ္လံုးကိုသိမ္းက်ံဳးဖက္ထားတဲ့ Sehun ဟာ လြမ္းတယ္ဆိုတာကလြဲ၍မေျပာ။"Sehun...ငါ့ကိုလႊတ္ဦး "
ခဏအၾကာ ၿငိမ္ေနျပီးမွ သူ႔လက္ေတြကိုဖယ္ခ်ကာ လႊတ္ခိုင္းေတာ့ လႊတ္ေပးသည္။
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္ေတာ့မွ သူ႔မ်က္ႏွာေလးကိုျမင္ရေတာ့သည္။မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ သူ႔ေ႐ွ႕တြင္ရပ္ေနေသာ Sehun...
"Sehun..ဒီကိုဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ..ပါး ေခၚလာတာလား "
"မဟုတ္ဘူးး...ပါးက မေခၚလုိ႔ ေနာက္ကေန ေခ်ာင္းလိုက္လာတာ "
"ဘာ?...ပါပါး မသိေအာင္လိုက္လာတယ္ေပါ့...ျပန္ေတာ့...သြား... "
Sehun မ်က္ႏွာေလးညႇိဳးသြားသည္။
"ကိုကုိ..က်ေနာ္က ကိုကုိနဲ႔ေတြ႔ခ်င္လုိ႔ လာတာေလဗ်ာ...ဘာလို႔ျပန္ခိုင္းေနတာလဲ...က်ေနာ့္မွာေတာ့ ကိုကို႔ကိုလြမ္းေနတာ..ကိုကိုေရာ သတိမရဘူးလား?"
သတိရတာေပါ့ Sehunရယ္။
ဒါေပမယ့္ မငး္ငါ့အနားမွာ႐ွိရင္ အနၱရယ္မ်ားတယ္ Sehun ရဲ႕
ငါမင္းကိုတစ္ခုခုလုပ္ပစ္ႏိုင္တယ္ ဒါေၾကာင့္မုိ႔
ေက်းဇူးျပဳျပီးငါနဲ႔ေဝးေဝးမွာေနပါ။"Sehun ျပန္လိုက္ပါ..ပါး စိတ္ပူေနလိမ့္မယ္ "
"မျပန္ဘူး "
Sehun ကိုေခ်ာ့ေျပာကာမွ စူပုတ္ကာ ဧည့္ခန္းမွ
ခံုတြင္ ထိုင္ေနသည္။
Luhan Sehunေဘးဝင္ထိုင္ကာ" Sehun..."
"ကိုကုိ..ဘာလို႔ဒီမွာလာေနေနတာလဲ...ကိုကို ့မွာေရာဂါ႐ွိေနလုိ႔လား..တစ္ခုခုပူးကပ္ေနလုိ႔လား "
YOU ARE READING
Power Of True Love
RomanceSehun & LuHan အခ်စ္စစ္ရဲ႕ စြမ္းအားက ဘယ္ေလာက္ထိ ႀကီးမားႏုိင္မလဲ?