TWMA 9

2K 68 1
                                    

Chapter 8

"No one can replace Adam in my heart."
~Amber~

Enjoy!
_____

"Amber's POV"



After two months and it's already August 23 which means kasal Na nila ate Kylie and kuya Christian.



And it's been 4years and three months ng hindi nagpaparamdam si Adam but it feels like a decade:(


I badly missed him...


I want to hug him tight...


And tell him how much i miss him:(




"Are you ready?" napatingin ako kay Jin ng ialay nya sakin ang kamay nya.




Sya kasi ang kapartner ko besides sya lang naman ang super close ko sakanila.




Habang naglalakad hindi ko mapigilang isipin na si dad ang kahawak ko ngayon while the one i love is waiting for me at the altar....



'Adam'



Sya lang ang naimagine kong msghihntay sakin sa altar...




"H-hey" napaitlag ako ng bahagya ng tawagin ako ni Jin, sighn na nasa harap na kami ng altar at kailangan na naming mag hiwalay ng daan.





Hindi ko rin napigilang pumatak ng luha ko kaninang iniisip ko ang magiging future ko kasama SIYA...





Fure ko kung babalikan pa nya ako..





Mabilis ko nalang pinunasan yun kanina upang hindi na makita pa ni Jin.





Nakakalungkot lang isipin na may iba na syang pinapasaya ngayon....







Nakakadurog ng puso ang pangyayaring nakalimutan na nya ang ipinangako nya saking babalikan nya ako...





Don't get me wrong, masaya naman ako kapag kasama ko si Jin. Honestly sya nga ang laging nandyan kapag malungkot ako pero hindi ko alam na kahit gaano ko pa gustong maging masaya ay hindi ko kaya.
Iba kasi kapag si Adam ang dahilan ng mga ngiti ko.:((





Totoo nga talaga siguro yung mga katagang " You'll never feel the same way about anyone again cause you can only give your heart once"





No one can replace Adam in my heart.





"Natatandaan ko pa noon ng ipakilala ka ni mommy sakin. Im so inlove with you the first time i laid my eyes on you iisa lang ang naisip ko noong mga oras na yun 'she's the one'. Its weird. That's the first time na na attract ako sa babae. Dumaan ang mga panahon at lalong lumalalim ang nararamdaman ko sayo. Pinigilan ko. Hanggang dumating yung mag confess ka at the unexpected time. Damn sweetheart! Diko na kaya...kung pwede lang kitang buntisin ng araw na yun para lang hindi ka na makawala gagawin ko. But i respect you...so now..this is it! Push na to!
Hahahaha. Kaya "On this day,
I give you my heart,
My promise,
That I will walk with you,
Hand in hand,
Wherever our journey leads us,
Living, learning, loving,hindi naman napigilan ng mga bisita na tumawa sa sinabi kanina ni kuya Chris. Yung iba naman ay naiiyak na dahil sa kadramahan nila. Haha





"Noong unang kita ko palang sayo ang unang salitang pumasok sa isip ko ay 'delicious'. Crush pa nga nun kita. Ang gwapo gwapo mo pero hindi ko expect na gwapo rin pala ang hanap mo haha..." hahahhaha hindi ko napigilan ang tawa ko sa mga sinabi ni ate Kylie.




"Silly" Kuya christian chuckles





"Hindi ko rin expect na ako ang makaka tuwid sayo haha. Kaya sabi You have been my best friend, mentor, playmate, confidant and my greatest challenge. But most importantly, you are the love of my life and you make me happier than I could ever imagine and more loved than I ever thought possible... You have made me a better person, as our love for one another is reflected in the way I live my life. So I am truly blessed to be a part of your life, which as of today becomes our life together. I love you Christian Pearson forever" umiiyak na litanya ni ate Kylie.





"And so do i sweetheart. Forever"
Umiiyak na rin si kuya Chris while wiping ate's tears. Agad ko ring pinunasan ang luha na pumatak mula sa mga mata ko.






I hope nandyan sya para punasan ang luha ko.





"I now pronounce you husband and wife. _Y-You may now kiss the bride" hindi pa man nasasabi ni father agad ng hinalikan ni kuya si ate sa labi hahahaha. Narinig ko pang sumigaw si kuya Jas ng 'Damn! Get a room!' hahaha im happy for them.







Pagkatapos nun ay tumuloy na kami sa reception. Sumabay ako kay Jin papunta.






Nafkukwentuhan lang kami ng mga bagay bagay ng marinig ko ang boses na hindi ko inaasahang marinig...





"Sorry im late!"







Gusto ko lang sang isipin na nag hahallucinate ako kaya humarap ako.





Pagharap ko...





N-no!...
_______

Im so sorry guys sa sobrang haba ng araw bago ako nakapag update..

Marami na po kasing ginagawa sa school and nawalan pa kami ng internet.

Hope you understand.

Hope you enjoy...

~Ate Kayy💚~

[Follow. Vote. Comment]

Till We Meet Again (MonteMayor Series)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon