Sexlessons ft Shawn Mendes (Dutch)

5

Pov Anne

Na school ging ik naar huis ik had afgesproken met Emma dat ik morgen me tante zou bellen.
"Ik ben thuis" riep ik.
Ik zag me moeder op de bank liggen met een fles drank in haar hand.
"Ga weg ik wil je hier niet meer zien dat had ik je toch al gezegd stom kut kind!" Riep ze.
Ze kwam naar me toe gelopen en naam de legen fles mee.
"S-sorry" mompelden ik.
Ze pakte de fles en sloeg met de fles richting me hoofd daarna werd alles zwart.
Ik werd wakker en lag in een witte kamer.
"Waar ben ik" riep ik in paniek.
En kwam een vrouw naar me toe.
"Rustig maar je ligt in het ziekenhuis" zij de zuster.
"Wat is er gebuurt waar is me moeder en hoelang lig ik hier al"
"Je hebt een fles op je hoofd gekregen daarvoor is je moeder in de gevangenis terecht gekomen en je ligt hier nu al 2 dagen."
"Maar ik moet naar huis morgen moet ik naar de begrafenis van me vader"
"Je tante en oom komen je zo ophalen dan kan je met hun mee ga nog meer even slapen."
Na dat ze dat had gezegd sloot ik me ogen en viel meteen in slaap.
Ik werd wakker het was al donker en lag weer ik me eigen slaapkamer ik zag me tante en me oom zitten.
"Hey hoe gaat het" vroeg me tante.
"Het gaat wel alleen een beetje hoofdpijn."
"We willen wat met je bespreken het gaat over dat je nu nergens meer kan wonen in Nederland dus wil je bij ons in Canada komen wonen"
Ik twijfelde want ik moest hier alles achter laten maar zei dan toch maar ja want waar moest ik dan gaan wonen.
"We hebben morgen de begrafenis van je vader en in de avond na de begrafenis gaan we terug naar Canada dus we kunnen nu het best de tassen in pakken." Zei me oom.
Ik stond op en liep naar me kleding kast ik pakte de tassen die al klaar stonden in.
Na een tijdje had ik al me spullen in gepakt en gingen we naar beneden om avond te eten.
Daarna ging ik meteen slapen.

**********

Vandaag werd me vader begraven en ik zou me moeder zien want ze mocht ook naar de begrafenis toe en daarna zou ze weer terug naar haar cel moeten ook zou ik Emma weer zien.
"Anne kom je we gaan" riep me tante.
"Ik kom al" ik had een zwart jurkje aan met daaronder zwarte hakken.
Ik liep naar beneden en zag me tante, me oom en Emma al staan.
"Hey hoe gaat het." Vroeg Emma.
"Ik kan het gewoon nog niet zo goed geloven." Ik had de laatste tijd niet heel erg veel gehuild om me vader ik kon het nog niet helemaal geloven.
"Laten we er maar heen gaan."
We liepen naar de auto en gingen zitten de auto rit was erg stil.
Na een tijdje kwamen we aan we mochten naar binnen waar ik me vader nog voor de laatste keer mocht zien hier zou ik ook me moeder zien geluk stonden er bewakers bij zodat me moeder me niets aan kon doen.
We kwamen binnen en zag me vader liggen ik liep er naar toe en zei wat tegen hem.
"Ik ga je zo missen alles wat we hebben mee gemaakt ik hoop dat je het daar boven beter hebt dan hier slaap lekker lieve papa ik hou van je" Ik begon heel hard te huilen nu besefte ik me dat hij niet meer wakker werd nooit meer en ik hem nooit meer een knuffel kon geven dat hij nooit opa zou worden dat mijn kinderen nooit een opa zullen hebben en al die dingen.
"Ann kom je mee we moeten de kamer uit" zei me tante.
Toen ze 'Ann' zei begon ik nog harder te huilen me vader zei dat meestal tegen mij maar nu zou die dat nooit meer kunnen zeggen.
Tranen geleden langs me wangen en ze bleven maar gaan.
Me vaders kist werd naar de plek waar hij zou liggen gebracht en werd er ingelegd.
Op dit moment werd het even te veel ik kon niet meer nadenken en renden huilend weg naar een rustige plek waar niemand was ik ging daar op een bankje zitten.
"Anne gaat het" hoorde ik Emma zeggen.
Ik schudden me hoofd.
"Je moet echt terug gaan je moet nog een speech houden."
Ik knikte en liep terug naar waar ik de speech moest gaan houden.
"Mijn vader betekende heel veel voor mij hij bedacht altijd de raarste dingen de dag dat hij dood ging was hij voor mij muziek boxen aan het halen voor me verjaardag" ik slikte even als ik er weer aan denk dat het mijn schuld was.
"Hij vroeg of ik mee wou ik wilde wel alleen ik moest naar school hij zei dan ga je toch een dagje niet maar ik ging toch naar school als ik nou mee had gegaan was het misschien wel helemaal niet gebeurt."
Ik begin weer te huilen.
"Ik ben blij dat voordat hij het auto-ongeluk had dat ik nog tegen hem heb gezegd dat ik van hem houd. Mijn vader is misschien wel uit het oog maar nooit uit het hard." Met die tekst eindigde ik de speech.
Ik wou eigelijk nog veel meer in mijn speech zeggen maar dat lukte niet.
De tranen bleven maar lopen en stopte niet.
"Gaat het schat" vroeg me tante.
"Ik weet het even niet meer ik hoop dat ik in Canada een nieuwe start kan maken" zei ik.
"Lauren we moeten nu wel op schieten anders halen we het vliegtuig niet" zij James.
Ik liep nog snel naar Emma toe ik zou Emma een hele tijd niet meer zien.
"Ik ga je heel erg missen hier in Nederland"
"Ik ga je ook heel erg missen ik ga je proberen zo veel mogelijk te bellen en te appen" zei ik.
"Het word wel moeilijk met de tijdverschillen maar we blijven toch gewoon beste vriendinnen?"
"Anne we moeten nu weg anders missen we het vliegtuig" hoorden ik me oom en tante roepen.
"We blijven zeker beste vriendinnen alleen ik moet nu echt gaan." Ik gaf Emma snel een knuffel en al weer ontsnapte een traan me oog dit keer niet alleen bij mij maar ook bij Emma ik pakte me koffers en liep naar me oom en tante toe.
"Doeg Emma ik ga je heel erg missen." Zei ik voor de laatste keer.
"Doeg Anne we gaan zeker appen en bellen ik hoop dat je het daar leuk gaat hebben."
Daar gingen we dan op naar Canada om een nieuwe start te maken.

--------------------

Ik hoop dat jullie dit hoofdstuk leuk vonden.
Van school heb ik al vrij dus heb ik tijd om te schrijven.
Ik ga wel binnen kort op vakantie maar dat laat ik dan nog wel weten.
Deze hoofdstukken vind ik minder leuk dan die er aan zitten te komen want hier gebeuren nog niet echt leuken dingen.
Maar ik moet zo wel beginnen met het verhaal want als ik opeens in het midden begin dan klopt er niets van.
Ik hoop dus dat de andere hoofdstukken leuker worden dan deze.
-xxx- mij