"Uzaaay!"
"Ne var?"
"Uzaaay!"
"Ne var?"
"Uzaay! Gel buraya!"
"Ne oldu?"
"Şu kız kim?"
Uzay
"Ne bileyim ben?"
"Kızın fotoğrafını beğenmişsin hatta fullemişsin! Üstünede kıza daha dün kalp atmışsın!"
"Ya ne var bunda?"
"Sus konuşma yeter bu 3.oldu!"
Telefonumu koltuğa attı.
"Çikom gel buraya seveyim bi seni!"
Bu kesin benle konuşmaz şimdi. Dünden sonra hele. Bari buna çiçek alayım.
"Ben gidiyorum"
"..."
"Hadi görüşürüz"
Kapıyı kapattım. Kapıyı dinledim.
"Çiko biz bunla ne yapacağız. Hayır bu beni hep yüzüstü bırakıyo çikoşum. Tam seveceğim diyorum. Ama yok illa birşey yapıyo. Bugüm sabah diyecektim aslında. İyiki dememişim. Çikoşum babana akıl ver kedişim"
Yüzüm düştü. Kendimi kızdan soğutuyomuşum ya lan. Ama ben hep böyleyim. Hemen ilerdeki çiçekçiden bi demet gül aldım.
"Yenge çok kızdı galiba"
Gülümsedim.
"Kızdırdık yine"
"Hadi bakalım bol şans delikanlı"
"İyi günler"
Arabaya binerken Aslı bana doğru gelmeye başladı. Camdanda amca izliyodu.
"Uzay aşkım!"
"Aslı ne yapıyosun be git başımdan!"
"Ne bağırıyosun canım"
Amca çıkıp;
"Kızım bıraksana çocuğu! Terbiyesiz!"
Tiptip bakıp gitti.
"Çok sağol be abi"
"Dikkat et oğlum bunlara sakın sevdiğinle aranı bozmasınlar"
Kafa salladım. Arabaya binip geri eve geldim. Kapıyı anahtarla açtım.
"Deriin!"
"Çikoşum benim"
"Derin!"
"..."
Yanına gittim. Çiko hemen kaçtı. Çiçeği arkamdan çıkartıp verdim. Yüzüme bakmadı. Koltuğa bıraktım. Son kez baktım. Kafamı eyip yine evden gittim. Yürümeye başladım. Kaybettim ya kızı. Yüzüme bile bakmadı. Çiçekçinin önünden geçerken
