Güneş , penceresi yarılanmış odadan içeri giriyordu . Saat 9’u gösterirken Emir esneyerek uyandı . Hastanede geçen sıkıcı 2 haftanın ardından Emir için hastane artık işkence gibi geliyordu . O kadar sıkılmıştı ki bir ara açık olan pencereden atlayıp intihar etmeyi bile düşünmüştü . Baş ucunda bekleyen annesi Firuze daha uyanmamıştı . Annesini uyandırmak istemedi ve lavaboya gitmek için yerinden kalktı . Hastane koridorunda yürürken , hastanenin o sağlam insanı hasta eden kokusunu ciğerlerinin her zerresinde hissetti . Kafasında kendine taciz eden binlerce soru vardı . Aslıya hissettiği duygulardan dolayı kendini suçluyor , Ecem’e ihanet etmiş gibi hissetmek onu öldürüyordu .
Soğuk hastanesinin insanları da soğuktu . Her tarafta bir yerlerinden şikayetçi insanlar vardı . Ve hepside kaderine lanet edercesine üzgündü . Annesi tarafından eli tutulan ve zorla muayene ettirilmek istenen çocuk , zırıl zırıl ağlıyordu . Bu dayanılmaz ses Emir’in kulaklarının ırzına geçmişti resmen . Sesten acayip rahatsız olan Emir , çocuk yapmamanın en büyük sebeplerinden biri olsa gerek diye düşündü . Hastaların yanından geçip köşede duran lavaboya girdi . Güzel bir işeme seansından sonra elini ve yüzünü yıkadı . Aynada başındaki yaranın biraz daha iyileştiğini görünce mutlu oldu .
Bu sırada Firuze hanımda yorucu bir günün ardından yeni bir güne uyandı . Gözlerini açar açmaz oğlu Emir’i yerinde bulamayınca telaşlanan Firuze Emir’in lavaboya gitmiş olacağını düşünüp derin bir nefes aldı . Emir odasına gelip annesinin yanağına tatlı bir öpücük kondurdu . Annesine ‘’ Babam nerde ? ‘’ diye sordu . Firuze ona babasının iş aramak için erkenden dışarı çıktığını söyledi . Emir derin bir ‘’ ah ‘’ çekip yatağına uzandı . Biraz sonra kapı çalındı . Firuze hemen kendine çeki düzen verip ‘’ geliiin ‘’ diye seslendi kapının arkasındaki kişiye .
İçeriye giren kişi Emir’in doktoru Salih Beydi . Doktor Salih samimi bir günaydının ardından röntgen sonuçlarına baktığını , Emir’in turp gibi olduğunu ve bugün taburcu olabileceklerini söyledi . Emir için yeni bir gün ve yeni maceralar demekti bu . Bu haber karşısında çok sevinen Emir annesine hiç vakit kaybetmeden çıkmak istediğini söyledi . Arkadaşlarını ve yapmaktan keyif aldığı tonca şeyi ne kadarda özlemişti kim bilir ?
Annesinin getirdiği en sevdiği kıyafetleri giydi . Her şey tamamlandıktan sonra annesiyle birlikte hastaneden çıktılar . Emir bayram çocuğu gibi şendi . Hastane çıkışında eczaneye doğru yol alan anne oğul kaldırımda ağır ağır yürüyorlardı . Ve birden yanlarında duran otomobilin motor sesiyle irkildiler . Emir başını çevirip baktığında arabadan inen kişinin tüm güzelliğiyle Aslı olduğunu fark etti.
Aslı şımarık bir edayla ‘’ Ah ! sizi kaçırdığımı sandım , neyse ki yetişebildim . ‘’ dedi . Bugün Emir’i ziyaret etmek için hastaneye geldiğini ve onları göremeyince üzüldüğünü dile getirdi . Firuze bakışlarıyla bu tatlı kıza teşekkür etti . Kendilerini gitmek istedikleri yere kadar bırakabileceğini söyleyen Aslı , Firuzenin ‘’ biz sana zahmet vermeyelim ‘’ lafını beklemeden ısrarcı tavırlarıyla onları arabaya bindirdi . Şoför ‘’ Nereye gidiyoruz efendim dediğinde ‘’ Firuze daha önce hiç yaşamadığı bu duygunun şaşkınlığıyla kekeledi .
Fakat durumu fark eden Emir eczaneye , ondan sonrada Sultanbeyli’deki evlerine gideceklerini söyledi . Yol boyunca tatlı sohbetleriyle Firuzeyi güldüren Aslı , Emir’in kendisine soğuk davranmasına bir anlam veremiyordu . Emir’e ‘’ Ne oldu Emir Bey Karadeniz de gemilerin mi battı ? ‘’ sorusu üzerine bir an duraksayan Emir ‘’ Hiiiç ‘’ demekle yetindi .
