Güneş , rengi solmuş perdenin ardından yeni günü müjdeliyordu . Firuze , sabahın erken saatlerinde uyanmış , kahvaltıyı hazırlamıştı . Firuze Emir’in yanına gidip onu uyandırmak istedi . Malum bugün Emir’in okula gitmesi gerekiyordu . Emir yatağında kıvış kıvış dönüyor , Firuzenin ‘’ Uyan oğlum hadi ! Okula geç kalacaksın bak ‘’ sözlerine aldırış etmiyordu .
Emir güç bela gözlerini aralayabildi . Gözlerini alan güneşe ve okula gideceği bu güne sövdü . ‘’ Of anne ya ! 5 dakika daha uyusam olmaz mı ? dedi . Firuze ‘’ Kalk hadi bak sana en sevdiğin şeylerden hazırladım ‘’ diye karşılık verdi . Söylene söylene uyandı Emir . Aslında okulu , arkadaşlarını , sigara içebildiği tek yer olan kantin arkasını çok özlemişti . Hatta kendisine takmış Müdür Yardımcısı Hasan Beyi bile ..
Hem bugün Ecem’i de görecekti . Elini yüzünü yıkayıp sofraya oturdu . Oda mis gibi menemen kokuyordu . Emir ‘’ Oy ! Ben sana kurban olayım tatlı varlık ‘’ dedi annesine . Firuze içten bir gülümsemeyle Emir’in başını okşadı . Yemeğini alelacele yiyen Emir bardağındaki bir yudumluk çayınıda içtikten sonra okul kıyafetlerini giydi . Annesinin yanağına tatlı bir öpücük kondurup evden ayrıldı . Bacakları çok daha iyiydi bugün .
Sokaklar boştu , çöp konteynırlarını mesken tutan kediler bile uyanmamıştı daha . Emir ise kaldırım taşlarının arasındaki beyaz çizgilere basmadan yürümeye çalışıyordu . Otobüs durağına varınca okul zilinin çalmasına az bir vakit kaldığını fark etti . Kısa bir sürenin ardından beklediği otobüs geldi . Sabahın erken saatlerinde tıklım tıklım dolu olan otobüs , işe ve okula gitmek için uyanmış sistemin köleleştirdiği insanlarda dolup taşıyordu .
Oturacak yer arayan gözleri otobüsün ortalarına doğru cam kenarı bir yeri seçti . İtiş kakış girdiği bu yerden yol boyunca cadde üzerindeki iş yerlerini izledi . Sarı demirlere sıkıca tutunan elleri terlemişti . Uykusunu alamamış olacaktı ki duracak butonuna basmaya bile üşeniyordu . İneceği yere yaklaştığında ise bu kadar insan arasından sıyrılıp nasıl inebileceğini düşündü . Otobüsten zor bela inince , özgürlüğüne kavuşmuş bir kuş kadar hafiflemişti .
Özlediği okul yolu işte karşısındaydı . Karşısındaydı okul köşelerinde sürten eli tesbihli , saçı fönlü apaçiler. Onları bile özlemişti açıkçası . Defalarca mevzu yaptığı kişilere selam verip girdi gençliğini çürüten okulun kapısından içeri.. Önce Azizi sonrada Dervişi gördü gözleri . Sevinçten gözleri parlayan bu iki genç koşarak geldi Emir’in yanına . Sevgi dolu bir kucaklaşmanın ardından sınıfa doğru yola çıktılar .
Dersin ilk 5 dakikasını kaçırmış olmaları umurlarında bile değildi . Yavaş adımlarla merdivenlerden çıkıp koridorun sonundaki sınıflarının kapısına gelince durdular . Emir ‘’ Ders kime beyler ? ‘’ diye sordu . Aziz ‘’ Sibel Hocaya ‘’ diyip suratını astı . ‘’ Hah ! Sabah sabah gene o meymenetsiz karının yüzünü görmesek olmazdı ‘’ diyip sırıttı Emir .
Kapıyı sınıfın en uzun boylu ve en delikanlı kişisi olan Derviş çaldı . Sonrada sınıfa girdiler . Sınıfa en son Emir girdi , bağrışmalar ve sevgi sözcükleri eşliğinde öğretmenden derse geç kaldıkları için özür dilediler . Sibel Hoca ‘’ Ooo Emir Bey sonunda aramıza teşrif edebildiniz ‘’ diyip gülümsedi . Emir o soğuk hocanın cümlelerindeki sıcaklığa şaşırmış olacaktı ki sadece ‘’ Evet ‘’ diyebildi . Arkadaşlarıyla teker teker muhabbet eden Emir , Ecem’i ve uzun zamandır dönemediği sigarasını düşünüp teneffüs zilinin çalmasını bekledi …
