Emily
Ik wist niet wat er door mijn lichaam ging, zoveel adrenaline. Ik kon wel iemand vermoorden.
Zat papa achter alles?
Het maakte me al boos om er nog maar aan te denken.
"Schatje, ga zitten." Daar ging hij al te ver.
"SCHATJE? VIEZE KLOOTZAK! HEB JE MIJ FUCKING LATEN ONTVOEREN? VIEZE HOER!!" ik kon voelen dat mijn gezicht rood werd.
Ik was meer dan gewoon boos.
De bewakers verschoten allemaal, waarschijnlijk omdat ik zo tegen hem riep.
Maar ik had er recht op!
"Em! Zo praat je niet tegen mij!"
"Ik praat tegen jou zo als ik fucking zelf wil!"
Hij ging nu rechtstaan en trok zijn wenkbrauwen op.
Die blik kende ik maar al te goed.
Zo keek hij altijd als hij het echt meende, maar ik ga me nu niet laten doen.
Hij zat fout en niet ik.
Tranen sprongen in mijn ooghoeken, niet omdat ik verdrietig was.
Maar omdat ik fucking woedend was.
"Eerst laat je mama alleen, voor een fucking andere vrouw! En dan het ongeluk, we hadden fucking allemaal dood kunnen zijn! Mama ik fucking dood! Besef je dat? Ze is weg, ze is fucking weg!"
Ik kon me niet meer inhouden, tranen rolde over mijn wangen zo naar mijn kin tot op de grond.
Mijn kniën werden zwak en seconde later viel ik op mijn kniën.
Ik voelde twee armen rond mij en keek op.
Papa zat op zijn kniën naast me.
Ik deed mijn armen rond zijn middel en weende nog harder.
"Ik mis mama en Kaj."
Het deed goed om in zijn armen te zijn.
Ik was altijd al een papa's kindje.
Begrijp me niet verkeerd, dit betekende niet dat ik hem vergaf voor wat hij allemaal heeft gedaan.
Ik keek rond en nu pas besefte ik dat ik niet wist waar ik was.
Een groot gebouw, met mensen met geweren en beveiliging.
"Papa waar zijn we?"
Mijn tranen waren nu opgedroogd.
Papa stond op en ik deed het zelfde.
Hij wandelde naar zijn kant van zijn bureau en ik ging tegenover hem staan.
"Ga zitten." Ik deed deze keer wel wat hij zei en ging op de stoel voor mij zitten.
Ik keek rond, het was allemaal modern.
Niet zo mooi als bij Jason tho.
"Er is nooit een andere vrouw geweest." Hij nam diep adem en ging met zijn hand door zijn haar.
Ik fronste mijn wenkbrauwen.
Had hij gelogen?
"Ik ben de leider van een gang. Dus ik heb veel vijanden.
Ze wisten natuurlijk niet dat ik ook nog een gezin had.
Maar na een tijd kwamen ze erachter.
Ze wisten dat ik een vrouw had en twee kinderen. Jullie waren mijn enige zwakke plekken.
Je mama wist niet dat ik in een gang zat.
Dus ik heb gezegd dat ik een andere vrouw had om het haar gemakkelijker te maken.
Ik moest weg gaan...het was te gevaarlijk."
Damn, dit was allemaal zoveel.
Papa was de leider van een gang?
Zoals Brock?
"Waarom heb je me laten ontvoeren? Je had me ook gewoon kunnen bellen." Ja ik wist dat het dom klonk, omdat ik geen gsm heb, maar de manier hoe ik hier ben geraakt was wel heel overdreven.
"We moeten dringend praten, en dat gaat niet via de telefoon."
Ik knikte.
"Ik heb begrepen dat je met Jason McCan omgaat." Mijn hart klopte sneller alleen maar omdat hij zijn naam uitsprak. Ik deed mijn best om niet te blozen.
