Emily
Ik dacht dat ik droomde...
"Verrassing." Fluisterde Jason.
Kaj...
Hij leeft nog?
"Sterker nog, ik sta recht voor je." Ik schrok dat ik dat hardop zei.
"Krijg ik nog een knuffel of hoe zit dat?" Lachte hij.
Zijn mooie lach...
Die lach die ik zo heb gemist...
Snel liep ik naar hem toe en omhelzden hem terwijl tranen van geluk over mijn wangen stroomde.
Ik kon me nog altijd niet bewust zijn van het feit dat ik na al die tijd Kaj weer zag..
En dat allemaal dankzij Jason.
"Ik laat jullie twee even alleen" ik draaide mijn hoofd en zag dat Jason de kamer uitging.
---
Na dat we elkaar nog een tijd omhelzde gingen we op bed zitten.
Ik wilde alles weten, elk detail.
"Dus vertel, wat is er allemaal gebeurd?" Vroeg ik nieuwschierig.
Kaj zuchte "ze wouden me in een weeshuis plaatse. Maar ik werd al snel 18 dus ben ik in mama haar huis gaan wonen."
Ik fronste mijn wenkbrauwen "dat gaat zomaar? Zonder geld enal?"
Kaj lachte "nee zonder geld gaat dat inderdaad niet. Ik heb veel geërfd, en ik werk nu ook." Ik knikte begrijpend.
"Ik ben ook gewoon verder naar school gegaan." Vervolgde Kaj.
Ik ben alle weeshuizen afgegaan. Geen spoor van jou.
Ik zucht. "Het was wel de bedoeling dat ik naar een weeshuis zou gaan. Maar ik werd bang..dus ben weggerend...tot dat..dat.."
Ik wou er niet weer over nadenken..Jason heeft me gered.
"We hoeven er niet over te praten, laten we nu gewoon blij zijn dat we bij elkaar zijn."
Jason
Dat ze zelfs dacht dat ik zou vreemdgaan.
Maar die gedachten vergat ik al snel toen ik haar zo gelukkig zag met Kaj.
Het voelde zo goed dat haar geluk deze keer dankzij mij kwam.
Het was ondertussen al ochtend en ik had nog niks geslapen.
Morgen word fuckedup als ik niet slaap.
Moe plofte ik in bed en liet slaap me overnemen.
BAM BAM BAM
Ik schoot recht door het geluid van pistools.
---
A/n
Al lang geleden. Ik weet dat niemand leest.
Maar ik vind het gewoon fijn om te schrijven.
Doeii xx
