Deli Kız

Bölüm 10

          ____2 HAFTA SONRA_____
Sabah kalkıp kahvaltıya indim. Annem oturmuş beni bekliyordu. Yanağına bir öpücük kondurup yerime geçtim. Aklım bir anda babama gitti. Acaba beni merak ediyor mudur? Beni hiç aramış mıdır?... Amaann banane yaa. Annemin sesiyle irkildim."Bugün seninle alışverişe gidelim mi? İster misin?" Gülümsedim "Olur." "Tamam yemekten sonra çıkarız." "Peki." Yemekten sonra beraber çıktık, birsürü mağazaya girdik. Renk renk tişört,ayakkabı,çanta,pantolon... Hepsinin içinden seçim yapmak zor gelecekti. Beğendiklerimi anneme gösterdim. Anneme kızgındım aslında . 18 yıl boyunca neden çıkmamıştı karşıma? Neden ?? Neyse şu an kıyafetlere dikkat vermem gerekiyordu. Beğendiklerimin hepsini aldık. Çok mutluydum. Biraz daha gezindik ve beni sinemaya götürdü. Filmi izledik, dondurma yedik... Çok zevk almıştım. Yaz mevsimine gireceğimiz için güneş gözlüğü ,şapka, güneş kremi vs. aldık.
Eve geldik, koşa koşa odama çıktım,aldığımız her şeye teker teker baktım ve sırayla kocaman dolabıma yerleştirdim.
3-4 saat geçti ve kapı çaldı. Kapıyı hizmetli açtı. Bende aşağı indim. -Belki bizimkilerdir diye- Ama değildi! Bir adamdı bu. Güzel giyinimli, kendine bakmış... Yüzüne dikkatlice baktım ve .... Babamdı bu !!! 2 ay önceki halinden eser yoktu ! Kendine bakmaya başlamıştı. Ama neden buradaydı bu!? İçimden bağırıp kovmak geldi. Çok şaşkındım ! Hizmetli "Buyrun? Kime bakmıştınız?" "Ben Yelda KAYA'ya bakmıştım. Burada mı acaba?" "Evet, kim geldi diyeyim?" O ara annem geldi. Ben duvar arkasına geçip olan biteni izlemeye başladım. Acaba beni almaya mı gelmişti? Burayı nasıl buldu? Kendine ne yapmıştı böyle? Annem "Kim gelmiş?" Kapıya kadar yürüdü ve annem de kalakaldı. Tanımış mıydı acaba? "Ne işin var senim burada?" Evet! Tanımıştı annem. Bağırarak konuştu."neden geldin evime? Ne istiyorsun?" "Konuşmak."  " ne konuşması ya? Git buradan git!" "Ya bir konuşalım, her şey tatlıya bağlansın.Sen, ben ve Duru.üçümüz konuşalım." "Ne konuşucaz ya? Kızımın adını da ağzına alma!" "Yapma böyle Yelda." Annem en sonunda ikna oldu ve babamı içeri aldı. Onlar girerken yukarıya odama çıktım. Hiçbir şeyden haberim yokmuş gibi davrandım. Biraz sonra hizmetli odama gelip beni aşağı çağırdıklarını söyledi. Aşağı indim. "Efendim annecim?" "Gel kızım." Yanlarına gittim. Babamın yüzüne bakmıyordum. Annem ona dönüp "Evet dinliyoruz hızlı ol işimiz var!" "Bakın biliyorum... Çok yanlış bir yola girdim. İkinizi de üzdüm. Ama artık düzeldim. Sevdiklerim gittiği için bıraktım. Artık içki yok hayatımda." Annem "Bizene bundan. Ben kızımla burada mutluyum!" "Son bir şans verin bana. Hep beraber yaşayalım olmaz mı?" Tekrar o adamla yaşamak mı? Asla !! ASLAA! Annemle bakıştık ve ben hayır anlamında kafamı salladım. Annem ona dönüp "Sen ikimizi de kaybettin." Babamın yüzü düştü. Üzüldü. Ama o bunca sene beni düşünmedi. Sinirlendim ve odama çıktım. Onun yüzünü görmek istemiyordum. İkisi konuşup anlaşmalıydı. Bir saat kadar falan konuştular. Annem bir şans daha vermiş! Ona bir oda ayarlayacaklarmış orada kalacakmış. İstemiyordum. Amnem odaya girdi "güzel kızım, bitanem bir şans daha verelim. Belki düzelmiştir gerçekten." "O bunca sene beni düşündü mü? Bana vururken acıdı mı bana? Benim hiç mutluluğumu istedi mi? Hayır! Bende onu istemiyorum!" Diye bağırdım ve dışarı çıktım. Ağlıyordum. İstemsizce ağlıyordum. Önüme ilk gelen kişiyi, Can'ı aradım.
-Alo,Duru?
-Can
-Ağlıyor musun sen?
-evet.
-annen mi?
-hayır.
-kim?
-babam.
-ne?
-sahildeyim.
-bekle iniyorum.
Kapattım telefonu ağlamaya devam ettim. 15 dakika sonra Can,Çınar'ı da alıp gelmişti. Olanları anlattım. Can sinirlendi aslında ama belli etmemeye çalıştı. Çınar beni sakinleştirmeye başladı. Biraz dertleştikten sonra sakinleştim. Ama istemiyordum onu işte. İSTEMİYORDUM!!!