RESTRICTIONS

chapter 1: First Day in College

Yna’s (Yvonne Marie Molina) POV:

This is what I hate, being alone, finding new friends, getting to know others, socializing… argh… I’m not a friendly type of person. Kaya heto ako ngayon, nasa labas ng room naghihintay ng professor namin kanina pa akong 7:30 a.m dito, pero hindi pa rin bukas yung room dapat namin sa first period, marami naring mga students na naghihintay dito sa lobby, at 30 minutes na, wala paring pumapansin at nakikipag friends sakin, as if naman ako ang mauuna na mag approach sa kanila, hello??? Kung gusto nila akong kausapin at kaibiganin, edi sila ang mauna na mag approach sakin… hindi ko kailangan ng mga taong plastic… I don’t care naman kung ako lang mag-isa, I can stand on my own… haaay…  pero sige na nga, iba parin ang my kaibigan noh, sana naman my makapansin at kumausap sakin dito, kahit isa lang, yung kayang sabayan ang kasupladahan ko minsan…

Makalipas na naman ang 10 minutes, ganun parin, at mayamaya, may tumabi saking dalawang babae, hindi sila maarte pomorma gaya ng iba na parang ang OA, tumabi sila sakin at ako naman, nakatingin lang sa ibang side. Hindi ako tumitingin sa kanila baka isipin nila na gusto kong kausapin nila  ako noh.

At maya maya, may sumigaw ng pangalan ko, “VON!”  at napalingon ako sa right side ko at nakita ko ang lalaking sumigaw, nakatingin sakin, naka smile habang papalapit, hindi ko naman siya kilala pero bakit kilala niya ako?, at ako naman, nag smile na rin, habang papalapit siya “ VON?! Long-time no see? Kamusta na?” at ako naman napaisip kung sino siya, at sumagi sa isip ko na baka classmate ko siya noong elementary, at humakbang naman ako para salubungin sana siya at makikipag usap at magtatanong kung bakit niya ako kilala…. Pero nung papalapit na ako sakanya, as in yung magkaharap na kaming dalawa, umiwas siya sakin… at pag tingin ko sa likuran ko, nakita kong nakipag shake hands siya sa isang lalaki at sabay sabi “ Kamusta na Von???  Ang tagal na nating hindi nagkita pare!” at ako naman itong si Epic, nag assume na may kakilala ako rito o may makakakilala sakin sa school na ito at may ka nickname pa talaga ako rito ha… Napahiya ako sa sarili ko dun ha.. sana walang nakapansin… at sakto naman ang pagdating ng Prof. namin sa Eng. Naka pasok na kami sa classroom dahil nabuksan narin ito nung nagbubukas. 

At heto nanaman ang introduce yourself. Uso parin pala toh sa college? Pero yung sa English teacher naming my twist kasi parang my interview portion pagkatapos mong magpakilala… Hahahha…  and it’s finally my turn… pero nung palakad palang ako papunta sa harap, parang wala namang ganang makinig sakin ang mga new classmates ko, busy na sila makipag chikahan, well, sisiguraduhin kong maririnig nila ako…

“Good Morning everyone, (at lahat natahimik at napatingin sakin.. hahaha)

 I’m Yvonne Marie Molina 16 years old from St. JO Academy. I graduated having a lot of awards from my previous school. I hope we can be all in good terms, I am good when you’re good to me, just don’t make me your enemy coz if you do I’ll make you regret it.” at ang isang lalaki napa “WOAH!” at nagsabi nalang ako na… “JOKE! But I hope we’ll  gonna help each other in the future and I hope we can all be friends” (and I smiled, at lahat naman sila pumalakpak.)

At heto na ang interview portion. . . random question galing sa prof namin… tatanungin kalang naman kung anong view mo, about sa kung anong maisip niya… weird diba???

“ahem… Miss Molina, this first question just came, out of my curiosity… Why did you choose this school? From your background, you came from a prestige private school and then you enrolled here in a public university? So, what brings you here Miss Molina?”

“Ang mga paa ko po Sir?..” at lahat ng classmates koh, napatawa … “uhhhm… Actually, I don’t know why I enrolled myself here sir. At first I just tried to get an entrance exam here to prove myself, well this school has high standard in terms in Academic performance, and when I got to pass all the exams and interviews that I worked hard on my own, I decided to enroll here because I thought my efforts will be wasted if I won’t grab the opportunity. And I think it’s a good choice to be out of your comfort zone and explore the world. At saka para maka tipid rin po, financial crisis sir.” And then I smiled.