Will You Ever Come Back? [On-Going]

[Chapter 1] flashbacking

Isabella POV

HAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAY.

Goodbye Highschool Life. Ugh. Hindi pa rin pala nauubos 'yong mga luha ko. Kagabe pa ako nagwawala. :( Mamimiss ko lahat ng kulitan, asaran, mga teachers ko, syempre mga classmates ko especially ang barkada namin.

Of course! Pati 'yong mga napagdaan ko dito at lahat ng mga natutunan ko.

At ang pinaka sa pinaka mamimiss ko..

MY BOOTS KO

2 days after this day,aalis na siya. Doon na talaga siya mag-aaral sa America. *sigh* Heto na naman ako. Bella! Babalik siya okay? Huwag kang madamot! Mahirap, Oo. Pero kayanin mo, pupunta siya doon para matupad niya ang pangarap niya, na pangarap mo rin diba? Yung promise niya ang gawin mong lakas! TAMA!

"Congratulations to all 4th year High School Student! I hope malalagpasan niyo rin ang College Life niyo. This is not the end guys, this is only the beginning of new trials and success that you will overcome. Goodluck to all of you. Just have faith in God, trust yourself and follow your heart. Okay now let us all celebrate."

Last speech ng aming Principal. *sigh* Mamimiss ko talaga 'tong St. Louie Academy! Kaso sabi nga ng dakila naming Principal. THIS IS NOT THE END, Panibagong pagsubok na naman ang maeexperience ko. Pero syempre lahat ng mga natutunan ko, I-aapply ko. :)

"Dora" Here comes my Boots. :")

"Yes My Boots?" Kahit talaga marinig ko lang boses netong lalaking 'to, kinikillig ako :') Lakas tama ko dito eh!

"Congrats Dora!" Then, he kissed me in my forehead. Akala ko pa naman sa Lips. -3-  Pero sa tuwing ginagawa niya 'yon, I always feel safe and loved. At syempreng syempre love na love ko rin 'tong Boots ko noh!

Simula pa lang ata nung pinanganak kami, mahal na mahal na namin 'yung isa't-isa. Hehe, pero Joke lang 'yun. Baby palang kami magkakilala na kami. Paano ko nalaman? Eh kasi mag-bestfriend ang aming mga mother. Kaya ayun, parehas kaming may documentation ng mga picture namin. At lahat 'yon lagi kaming magkasama. Kahit sa album din niya, puro pictures talaga namin ang nakalagay.

At heto pa may sarili siyang kwarto sa bahay namin at ako rin naman may sarili rin akong kwarto sa bahay niya. Eh mag-BFF ang mommy namin eh. Gustong-gusto nilang maging close kaming dalawa. Kaya MINSAN doon ako natutulog sa bahay nila pero siya naman PALAGI na nasa bahay namin. Bakit? Mas trip niya raw sa bahay namin kesa sa kanila. -_-

Akala mo sweet diba? Pero para sa akin sweet na talaga 'yon noh! :')

Kaso kabaligtaran naman siya sa nararamdaman ko. -_- 3 years old nung nagstart na kaming mag-salita ng onting words. At dahil doon, nag-promise ako na mag-kakatuluyan kami. Unang Promise ko 'yon sa tala ng buhay ko. At kapag nag-promise ako never kong binibigo. PROMISE.

Kaso sobrang snob niya pa noon. Napaka-arte, napaka-initin ng ulo tas parang araw-araw may galit sa mundo. Laging naka-bored face. -_- Ewan ko ba, pero sa kabila ng lahat ng 'yon eh crush ko pa rin siya. At lalo pang lumalim ang paghanga ko sa kanya ng may nangyari sa amin. Joke! I mean sa akin, naaksidente kasi ako at sa totoo lang dahil 'yon sa kanya.

Pero hindi ko naman siya kayang sisihin. Eh kasi simula nung lumaki na kami doon na lumabas ang tunay niyang ugali. Ang pagka-BULLY. -_- 12 years old kami that time at nahilig ako sa Gymnastic. :) May lesson ako every after class ko. Natuto rin akong mag-Ballet and nakasali ako sa Cheering Squad ng school! :)

Kaya nga this coming school year ko sa college, sasali ako sa Cheering Squad ng University na papasukan ko! Kung si my Boots, painting ang kanyang dream ako naman sa dancing. :)