John’s POV
Nasilaw ako sa sikat ng araw. Umaga nanaman. Ang bilis 2 days to go makakaalis na ko dito.
Pero parang bigla na lang ayokong umalis. Parang gusto ko pang mag-stay. Gusto ko syang makita.
As usual I would be eating my breakfast. Pero para bang gusto kong makasabay sa breakfast si Raleighn.
So I went to her room. Noong una inisip kong baka tulog pa sya. Pero I’ll check her.
Sakto pagkabukas ko ng pinto, tulog pa nga sya. Pero what I did is open her curtain. Para kapag nagising sya makita nya yung magandang view sa window nya.
Aalis na sana ako….
“Wait! Sino ka? Pwede ka bang lumapit sa akin?”
Nagulat ako dun. Hindi ko expect na magigising pala syang bigla. Wala na akong kawala. I need to face her.
“H-Hi!” So dahan-dahan akong lumapit.
Nakita ko syang medyo parang nag-iisip na parang nagulat.
“H-hello! Diba ikaw yung kahapon? What are you doing here?”
“Uhm! Yep! John at your service.”
“At your service? Kala ko ba pasyente ka dito o kunwaring pasyente. May masama kang balak sa akin no.” Pipindutin nya na sana yung phone dun na nakaconnect sa nurse station.
“W-wait! Magpapakilala ako sayo. Ako si John. Yep! Pasyente ako dito. Sabi ko nga sayo diba nakita kita at pumasok ako sa room mo?”
“Yah. And?”
“Ako yung--“
“Ma’am Raleighn breakfast nyo po.”
“Miss ako na, ako na lang magpapakain sakanya.”
Lumabas na yung nurse then ako na nga yung nagpakain sakanya buti at pumayag sya.
“Sino ka ba talaga, and yung kanina mong sinabi, continue.”
“Raleighn!” Nabigla ako kaya nahawakan ko yung kamay nya.
“Ako yung--“ Nagulat ako nung she held may hand back. Parang kumabog yung dibdib ko.
“Tell me who are you?”
“Ako si John. Yung lalaking nagbabantay sayo habang nasa pag-ka-comma ka.”
“I know.”
“How?”
“Yung kamay mo. It’s the same hand that held me, the same hand who try to save me from the dark.”
Speechless.Dumbfounded.Shock. O__O
Lalaki ako pero napatulala ako sa sinabi nya. Ang cheesy eh. Para bang tinamaan na yata ako sakanya.
“uhm! Ang cheesy mo naman! Hahahaha!” Natawa ako, yet deep inside I really did feel so special.
“Ay sorry!” Tinanggal nya yung kamay nya sa akin.
“Uhm! Nga pala I need to go. Kain muna ako ng breakfast ah.”
“Sure! Thanks for taking care of me.”
At umalis na ako.
BINABASA MO ANG
For the First Time(under construction)
FanfictionWhat if ma-inlove ka sa isang taong hindi mo inaasahang mamahalin mo? What if mahalin ka ng isang tao na hindi naman talaga marunong mag-mahal? Let's say, isang syang playboy na party-goer at walang ibang ginawa kung hindi ang manakit, magpaiyak at...
