Gittin
Kalbimdeki atmayan nabızlarım sırasında
Esen rüzgâr gibi
Taş duvarları yıka yıka
Tırmanılası aşk merdivenlerinin zirvesinde zannettiğim
Duyusunu kaybettiğimiz kulak
Kör,dipsiz uçurum ardında
Zarif bir elmas yahut yakut
Körelttiğimiz gözlerimiz
Zorunda bırakılan hayatlar
Ve kavuşulası Aşklar...
Her şey ne kadar da basit bayım
Hayat
Ölüm
Ben
Ne kadar da basitiz!
Bir acı kaplar tüm benliğimi
Acınılası bir acı !
Yakan,bir ufak kıvılcım bu
Kelimelerin bir değeri yok
Değer verilen sükunetler kurulmadan yıkıldı
Bu mavi gök
Kara toprak şahit olsun ki
Sessiz olmakta bırakıldığım gecelerde kayboldum!
Pas tuttu kalbim
Şimdi izin verde
Bir bıçak daha saplayayım kalbime...
_Rengin Özcan_
