Kalakaldım
Hayattı ilk defa anlayamadığım bir şiir vaktiydi
Keşke dedim
Keşke , keşke gözlerimi kapatıp açtığımda
Saçmasapan bir rüyadan uyanmış olsam
Söyleyecek onca şey varken
Tek kelime edemedim
Hani bir ırmak gibi akıtmak ,söndürmek istedim içimdeki tüm yangınları
Böyle yazdığıma bakmayın
Dışardan biri görse çok mutlu sanar beni
Sanki yıkılmamışım, sanki kalmamışım bir başıma
Bırakmamış beni tam kalemi bükmüşken
Kağıt üzerinde dans ederken
Söylediğmi zannederken içimdeki tüm şeyleri
Ve sonra yine yazdıklarımı okumuyorsun
En çok da , emin ol , en çok da bu acıtıyor canımı
Bu hissettiklerimi bilmemen ...
Ya aslında ne yap biliyor musun
Eskisi gibi ol , Eski...
Eski şiirler anlamlansın tekrardan
Eskisi gibi şiir yazalım ha ?
Acı ya, biraz ya biraz
Biraz acı düşünceme , biraz anla beni
Mümkünse , mümkünse söyle içindeki şeyleri
Acıyalım birbirimize
Evet , acıyalım
Sensiz , bensiz (!) kaldığın vakitlere acıyalım
Bir mutluluk belirtisi olsun , gerçek bir mutluluk
Sonra sarılalım
Hissedelim , her şeyi
Bağdatta esen rüzgarı
Tunada kan suyu
Sen söylemiştin
Ya bu saçmalık bitmez böyle , vazgeçmeyiz biz
Daha bir sürü şiir yazarız bu ayrılıkta emin ol
Gözümden acı bir yaş süzülür sonra
Öylece kalır düşünürüm yine
Günüm böyle geçer benim
Bir saçma gün , bin muazzam şiir çıkarır ardından
Büyükleri okur , küçüklerle yetinir , ağlarım yine
Diyorum ya !
Benden gidiş vaktin tam anlamıyla bir yıkılış vaktiydi
Tam anlamıyla , onca şiirin , şiirinin , katlinin fermanını kendin yazmıştın
Acımadan , acıma bile acımadan
Halbuki ben nedensizdim
Nedensiz bir gelişme nedensiz bir gidişleydi
Yine ağrıdı başım , dakikalar saatleri kovaladı
Kağıdın başında uyuyaklamışım
Yani her şey bir şey için
Neden bu boş saçmalık
Neden bu nedensiz nedenlerin
Ve neden bu ayrılık ?!
