Her daim umursanmayacak bizdik belki de
Belki de Delirdim
Adı her hatrıma düştüğünde yokluğunu aklıma getirdim
Ve ağlayamadım
İçim kan ağlarken gözümden bir yaş düşmüyordu canımdan sakındığım
Her şeyi bir kenara bırakıp hiç olmuş gibi davranamıyorum senin gibi
Unutkanlık aklıma verilmemiş bir yeti affet
Kurmaca hayallerin neyi gerçek olmuş ki benim ki olsun
Fakat itiraf et
Güzel Sevmiştim
Canımdan bile sakındığım ...
Ne kadar da güzel Sevmiştim seni
Gecelerce şiirlere dökmüştüm meğerse bena hiç gelmemiş olan seni
Ne kadar da dertlenmiştim senin için
Ah kalbim
Seni kimse sevmiyecek
Neden hala Anlamazsın !!
Kabul et ...
Benim kalbim kimsenin kalbine benzemez beyefendi
Çok çabuk incinir
Küçük bir kız çocuğu gibi
Anlamalıydınız
Beni paramparça etmeden önce düşünmediniz bile
Sarıldığınızda sığındığınızı sandınız
Yanıldınız
Benim ellerin kimseye dokunmadı
Bayım...
Siz o elleri yıktınız
Alıp duvarlara vura vura kırdınız sanki
Bu eller sizin içim gecelerce sayfalara ağladı ...
Bayım...
Gözlerimi bir kazada kaybettim
Ağlayamadığımı siz biliyorsunuz
Düşünmekten beynine ağrılar girse dahi siz bir ah etmediniz
Pişman olmadınız ...
Bayım...
Ben öldüm
Mezarımdayken bu şiirleri okuyor olacaksınız
Ve beni işte o gün anlayacaksınız
Bir kitap okumak dahi sana yeterdi
Anlayamıyorum
Nasıl , nasıl , nasıl !!
Bir insan nasıl bu kadar kolay unutabilir
Nankör ve bencilsin
Alınma , Öylesin
Giderken hiç mi ağrı saplanmadı göğsüne
Bir ahh demedin mi eski günlere
Yanından her geçtiğimde çekmiyecek misin vicdan azabı
Dökmeyecek misin şiirlere yeni yeni dizeler
Ve sen bayım
Nefes alacak vakit bulamıyorum ben
Ölmek istiyorum
Ölmek istiyorum...
