Undefine

CHAPTER SIX [A] ✿

KLENT POV.

Umiiyak pa rin ako . Hindi ko magawang imulat ang mga mata ko. Nakaharap ako ngayon sa kanya. Si kent. Sino pa nga ba? Siya  lang naman ang katabi ko. Pero kelangan imulat kuna ang aking mga mata.

Dahan dahan kung minulat ang mata ko. Siya nga ang nasa harap ko yung mukha niyang parang alalang alala at natatakot. Hindi ko alam ang sasabihin ko. Hindi ko alam kung paano sisimulan.

“I’m sorry. Hindi ko sinasadyang mabala ka” yun lang ang nasabi ko at yumuko ako. Shit.

“habang tinatago mo ang sakit bumababaon ito sa puso mo at palalim ng palalim ang sugat na ginagawa nito.”

Lalo na akong natahimik sa sinabi niya. Tama siya.

“Hindi lahat ng bagay ay matatago mo dahil sa mga mata mo mismo makikita ang totoong nararmdaman mo”

Lalo akong natahimik sa sinabi niya. Sobrang tinatamaan ako sa mga sinasabi niya.

“Wag mong solohin ang sakit. I share mo” nakangiti siya sakin parang gustong gusto niyang pagaanin ang loob ko.

“salamat”  Sa totoo lang hindi ko alam ang sasabihin ko. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Pero tama siya. Tama lahat ng sinabi niya.

“pero di ko alam kung paano at saan sisimulan” pilit ko siyang nginitian nahihiya ako sa kanya. SOBRA.matapos nun ay isang mahabang katahimikan. Nakakabingi. Makatulog na nga lang.

KENT POV.

Ano ba yung mga sinasabi ko sa kanya tinatamaan din ako. Pero yun lang alam ko na paraan para patahanin at pagaanin ang loob niya.

Habang nasa byahe tahimik na kaming dalawa parang walang nangyare hindi kuna din inisip pa ang nangyare. Tinititigan ko siya habang natutulog. Ang ganda niya. Simpleng simple. Yung pagiging simple niya nakakadala. Buong biyahe hindi ko inaalis ang mata ko sa kanya. Hanggang sa makarating na kami sa laguna.

“klent gising na”

“klent” ang hirap namang gisingin nito. Tapos O.O tumutulo ang laway niya. YUCK. Babae ba talaga to?>.< Turn off.

“klent” at yun pinahid yung kanyang laway. Kakarumi. Pero parang wala lang sa kanya na nakita ko na tumutulo ang laway niya. Kakaibang babae kaya to. HAHAHA.  Walang pakialam sa mga taong nasa paligid niya. Tumayo lang siya at binitbit ang mga bag niya. ANG LAKI NG BAG NIYA? DITO BA SIYA TITIRA? Mga babae nga naman. Ayaw ko talaga ng ganun. Kitang kita ko na nahihirapan siya kaya naman binitbit kuna ang bag niya. Di na naman siya umangal.

KLENT POV

Ginising ako ni kent. Tulo laway ako alam ko ganun talaga ako pagnatutulog ano bag pake ko. eh ganun talaga eh. Pinahid ko yung laway ko at tumayo. Napadami yata ang dala kong gamit? SANA MAPANSIN NI KENT NA NAHIHIRAPAN AKO! DI NAMAN AKO AANGAL EH. HAHAHAH. Talagang umarte ako na sobrang nabibigatan. AT YUN NA NGA SUCCESS:) Dala dala niya ang gamit ko. HAHAH. Pagbaba namin ng bus. LAHAT NG MATA NAKATINGIN SAMEN. -.-

“bakit kayo nakatingin? May problema ba?” tinaasan ko sila ng kilay.

“klent mhariz villafuerte bakit ang landi mo? Inagaw mo na agad sakin ang bhaby ko eh noong isang araw ay nilait lait mo siya.”

“sorry Claire ha? Alam kung fans kita pero mamaya na ang authograph”HAHAHAHAH.

“HAHAAHHAHAH” nagtawanan ang mga tao sa paligid namin.

“For Your Information Claire hindi ko siya nilalandi ang alam ko yun ang pangalan mo MALANDI” AHAHHAHAHA.. habang tumatawa ang mga tao sa paligid ko hinigit na ako ni kent.