8. Bang

130 7 0
                                    

Sara kijkt gespannen naar Layla. Quinten wil altijd alles weten, en vooral als het om Sara gaat. Ik denk zelf dat hij Sara leuk vind, maar zelf ontkent hij dat. Dan begint Layla met vertellen terwijl ze naar Sara blijft kijken. Haar ogen verliezen het gezicht van Sara niet uit het oog, terwijl Sara haar ogen alweer op de tafel gericht heeft. 'Sara wil... Ehummm... Sara heeft al een tijdje last van bange... trekjes... bij de lessen van Tim.' Layla kijkt op naar Quinten.  Ze verwacht een lullige opmerking, wat niet lullig bedoeld word. Maar het blijft stil. 'Hij... komt aan haar. Ze heeft er rare gevoelens bij. En vind het niet fijn. Ze durft niet naar ons toe, want ze denkt dat ze zich aanstelt.' Meteen stopt ze als ze een zacht gesnik hoort. Sara zit met haar handen voor haar ogen. Quinten staat meteen op om haar te troosten. Wij zijn nog steeds stil en we veroeren ons niet. 'Dit kan echt niet langer. We moeten zorgen dat Tim weg gaat.' Roept Quinten boos. 'Wat? Denk je dat we Tim weg kunnen pesten? Denk je dat als we Sara niet uit het oog verliezen niet meer bij haar in de buurt komt? Misschien vind hij het juist spannender, en gaat hij haar onder druk zetten.  Misschien zelfs wel bedreigen! We moeten wel in actie komen, maar niet op die manier. We moeten met iets aankomen wat hij niet verwacht.' zegt Jason bedenkelijk. Iedereen knikt en dan gaat de bel.

Na school staan we met zijn allen bij de fietsenstalling. Iedereen is druk bezig met allemaal ideeën te bedenken. Sara staat helemaal alleen en ik loop naar haar toe. 'Saar? Wat is er?' vraag ik als ik een arm om haar heen sla. 'Zometeen is het niet zo erg als ik denk, en bedoeld hij het niet zo.  Misschien krijgen jullie straf, omdat jullie mij willen helpen.' zegt Sara met een snik in haar stem terwijl ze me bang aankijkt. 'Sara luister even goed,' zeg ik als ik voor haar ga staan en mijn handen op haar schouders leg. ' hij mag niet eens het gevoel geven aan een leerling dat hij diegene aanraakt met een slechte bedoeling. Het maakt niet uit als wij staf krijgen. We doen dit voor jou! Het kan ons niet schelen. Anders zorgen we er persoonlijk voor dat hij rennend en gillend de school verlaat.' zeg ik terwijk ik haar aan probeer te kijken. Dan begint Sara te lachen. 'Beloven jullie dat?' Tuurlijk beloven we dat!' zeg ik met een sirieuze stem, maar met een glimlach op mijn gezicht.

Dan stappen we met zijn alle op onze fietsen,  en rijden we naar huis.

Met gesloten ogenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu