Met gesloten ogen

24. Thuis

"Zal ik je helpen met je huiswerk?" vraag ik aan Mike als we op de fiets zitten. Hij knikt. "Is goed hoor." zegt hij. Ik knik ook. Ik voelde me heel goed na die actie. Niet alleen om Jim te laten zien dat ik hem niet nodig hem, maar ook voor mezelf. Ik vond het niet erg om met Mike te zoenen en hij laat me mijn eigen gang gaan. Misschien wordt het nog wel wat. Dat heb ik eerder gedacht... Ik zucht even. "Wat is er?" vraagt Mike. "Mh? Oh niets. Bij mij thuis?" vraag ik als ik hem lief aankijk. Hij lacht en knikt dan. "Dan moeten we hier afslaan." zeg ik als ik naar rechts wijs. Mike knikt en dan slaan we af.

"Nou, welkom in mijn huis." zeg ik als ik mijn tas op de grond in de keuken gooi. Mike knikt en legt zijn tas op tafel. Hij loopt door naar de woonkamer en kijkt een beetje rond. Hij laat zich zakken op de bank en kijkt me lief aan. "Wil je wat drinken?" vraag ik als ik naar de koelkast loop. "Cola alsjeblieft, als je dat hebt." zegt Mike. Ik lach even en schenk dan een glas met cola in. Dan loop ik naar de kamer en zet het drinken op tafel en ga op een grote stoel zitten naast de bank. Mike kijkt me verbaasd aan en glimlacht. "Dankje, je mag ook hier zitten hoor." zegt hij kloppend naast hem op de bank. Ik voel dat ik rood word en knik dan, maar blijf zitten. Hij grinnikt even en pakt me bij mijn pols en trekt me naast hem op de bank. "Dus..." zeg ik verlegen. "Dus..." zegt Mike als hij zijn glas pakt en een grote slok van zijn cola neemt. "Waarmee zal ik je als eerst helpen?" vraag ik als ik verlegen naar buiten kijk. "Mh?" "Mh?" "Oh, ja. Misschien hiermee." zegt Mike. Hij pakt mijn gezicht en zoent me. Ik schrik en schuif naar achteren. Mike opent zijn ogen en kijkt me geïrriteerd aan. "Sorry." zeg ik als ik mijn lippen aanraak. "Ikke..." stamel ik voorzichtig. "Ik dacht dat je het niet erg vond." zegt Mike fel. Ik kijk op van de grond en zie de boosheid in zijn ogen. Daarvan schuif ik nog een stukjr naar achteren. "Ikke... ik vond het ook niet erg." mompel ik verlegen. "Nee natuurlijk niet. Jij zoende mij!" zegt Mike. "Ik was gewoon...-" "Bewijs het." fluisterd Mike in mijn oor. "Wat?" vraag ik verbaasd. Dan drukt Mike zijn lippen weer op de mijne. Ik verstijf. Mike stopt en komt weer bij mijn oor. "Doe mee. Om het te bewijzen." zegt Mike weer. Zijn kaaklijn verstrakt en hij maakt me bang. Ik twijfel, maar ga dan voorzichtig weer naar voor. Hij lacht en pakt me bij mijn middel. Dan zoen ik hem. Ik sla voorzichtig mijn arm om zijn nek en schuif nog wat meer naar hem toe. Hij glimlacht weer terwijl we aan het zoenen zijn.

"Ik ben thuis!" roept mijn vader. Ik scheik en kijk op. Mijn vader blijft verbaasd in de deuropening staan. "Oke, wat gebeurt hier?" vraagt hij als hij wijst naar Mike. Ik sta snel op. "Ehum, pap. Dit is nou..." stotter ik. "Mike." zegt Mike als hij opstaat en mijn vader een hand geeft. " Nou, hallo Mike. Ik neem aan dat jullie huiswerk aan het maken zijn?" zegt mijn vader als hij doorloopt naar de keuken. Ik knik langzaam en pak dan mijn tas van de grond. "Ja klopt. Kom Mike." zeg ik als ik wacht totdat hij ook zijn tas heeft en achter me staat. "Wij zijn boven." mompel ik als ik de deur open en de trap oploop.

"Oké, dat was gênant..." zeg ik als ik neer plof op mijn bed. "Volgens mij vind hij het niet erg." zegt Mike als hij op mijn bureaustoel gaat zitten. Ik kijk verbaasd naar Mike. "Hoe bedoel je? Dat hij het niet erg vind dat ik in ene zit te zoenen met een wildvreemde jongen?" zeg ik geïrriteerd. "Nee, dat bedoelde ik niet en ik ben niet een wildvreemde!" zegt Mike lachend. Ik knik, bloos en sta op. "Zullen we dan maar beginnen aan het huiswerk?" vraag ik als ik mijn tas pak. Mike knikt en pakt zijn economie schrift. "Hiermee beginnen?" vraagt hij als hij een pen uit het voorvakje van zijn rugzak pakt. Ik knik weer en pak een andere stoel en kom naast hem aan het bureau zitten. "Oké." zeg ik.

"Doei tot morgen." roep ik Mike nog na als hij op de fiets naar huis gaat. Hij zwaait nog even en dan sluit ik de deur. Ik ren dan naar boven en laat me op mijn bed vallen. Ik leg mijn handen op mijn hoofd. Ik denk even terug aan vanmiddag op de bank. Hij kreeg vuur in zijn ogen. Het leek wel alsof hij in heel iemand anders veranderde. Ik draai mijn hoofd naar mijn bureau en zucht. Ik laat mijn handen vallen en laat mijn been van mijn bed kand bungelen.

"Marly eten." roept mijn moeder van beneden. "Geen honger." roep ik terug. "Jawel." zegt mijn moeder. "Oke." mompel ik en ik open mijn deur. "Dat is snel." zegt mijn moeder als ze zich omdraait. "Mh?" mompel ik weer al ik op mijn gemakje de trap afloop. "Ik dacht dat ik je eten moest komen brengen." zegt ze dan.  "Oh mag ook." zeg ik als ik me weer omdraai en de trap oploop. "Nee, kom maar gewoon nu." zegt mijn moeder dan weer. Ik zucht en loop achter haar aan de trap af.

Als ik aan tafel ga zitten en zie wat we eten zucht ik. "Serieus? Macaroni?" zeg ik als ik mijn bord naast de pan houd zodat mijn vader de Macaroni er op kan laten vallen. Mijn ouders kijken me niet begrijpend aan. "Uit alle pasta's die ik lust kiezen jullie de enigste die ik niet lekker vind?" zeg ik als ik mijn bord op tafel neer zet en de macaroni op mijn vork schuif. "Sorry, dat stond er nog." zegt mijn moeder als ze over me rug aait. Ik zucht weer en neem dan een hap. "Trouwens zo erg is het nou ook weer niet. Ik bedoel het is een beetje aangebrand maar verder ziet het er toch goed uit?" zegt mijn vader als hij naar zijn volle bord kijkt. Terwijl mijn vader dat zegt spuug ik mijn hap uit. "Marly!" roept mijn moeder. "Wat? Het is niet te vreten!" zeg ik als ik mijn mond afveeg aan een servetje. "Nou zeg!" zegt mijn vader als hij een hap neemt. "Ik denk dat ze gelijk heeft." zegt hij dan als hij het met een vieze blik doorslikt. "Is het zo erg dan?" vraagt mijn moeder. Mijn vader en ik knikken allebij.

"Ik bestel wel pizza." zegt mijn moeder als ze de macaroni in de prullenbak schuift.